PLENUM MEMINARIUM #4. (Nie)możliwe praktyki troski
| Współpraca ze strony Galerii: Katarzyna Kida, Justyna Kołodko-Bietkał, Iza Liżewska, Eliza Urwanowicz-Rojecka | |
10.12.2023 (niedziela), godz. 10.00-18.00
Galeria Arsenał, ul. A, Mickiewicza 2, Białystok
PLENUM MEMINARIUM #4. (Nie)możliwe praktyki troski
wstęp wolny
Obowiązują zapisy
https://forms.gle/Y9s9yuxhZmXRvbCW6
Warunkiem wpisania na listę uczestników jest otrzymanie z Galerii Arsenał maila zwrotnego z potwierdzeniem przyjęcia zgłoszenia. Ze względu na ograniczoną liczbę miejsc decyduje kolejność zgłoszeń.
Zapraszamy na spotkanie wokół różnych praktyk i ekonomii troski, współprowadzone przez Plenum Osób Opiekujących Się oraz zaproszone gościnie i zaproszonych gości. Będziemy opowiadać o tym, jak rozumiemy i odczuwamy opiekę nad kimś i jak wygląda codzienne doświadczenie tworzenia, gdy jest się osobą opiekującą się dzieckiem/ uczniami/ domem/ kimś innym. Będą z nami artystki wizualne, performerki, kuratorki, osoby pracujące ze słowem i pracujące choreograficznie. To w tych obszarach będziemy proponować wspólne myślenie i działania warsztatowe.
W trakcie PLENUM MEMINARIUM # 4 zapewniamy opiekę nad dziećmi.
10.12.2023 (niedziela), godz. 19.00
Galeria Arsenał elektrownia, ul. Elektryczna 13 (wejście od ul. Świętojańskiej)
Koncert Anatolija Belova – projekt Cybele
więcej: https://galeria-arsenal.pl/wydarzenia/air-galeria-arsenal-anatoly-belov-1
wstęp wolny
HARMONOGRAM PLENUM
10.00–10.40
wspólne zwiedzanie wystawy „Radykalne rodzicielstwo”: https://galeria-arsenal.pl/wystawy/radykalne-rodzicielstwo
10.45–11.15
NIKA KIMATY. Czytanie performatywne scenariusza dokumentalnego (work in progress) pod roboczym tytułem „Dlatego, że jestem mamą” (opis poniżej)
przerwa kawowa
11.45–12.45
NATALIA FIEDORCZUK. LABOR OF LOVE//ekonomia dnia
Warsztat drobnoliteracki, podczas którego uwolnimy ekonomiczny potencjał pracy opiekuńczej. Czy za pracę opiekuńczą/domową należy płacić? Czy labor of love jest stratą czasu, sztuką, czy zasobem ekonomicznym? Jaka jest wartość czasu artystki, która zajmuje się rodziną?
Wspólnie z uczestniczkami przygotujemy „rachunki dnia” – mikropoematy o osobistych wydarzeniach codziennych umykających percepcji i docenieniu.
przerwa kawowa
13.30–14.30
KATARZYNA MALEJKA. Czytanie performatywne „Manifestu Alimenciar” (work in progress)
Prezentacja projektu artystyczno-badawczego z obszaru feminizmu socjalnego „Alimenciary” (opis poniżej)
14.30–15.15
obiad
15.15–18.00
Katarzyna Kania, Adu Rączka, Wera Morawiec, Dorota Walentynowicz. PLENUM MEMINARIUM #4
Plenum Osób Opiekujących Się poprzez ćwiczenia z pisania, ruchu i robienia memów zaprosi Was do przetworzenia wysłuchanych, odczutych i/lub własnych treści dotyczących praktyk opiekuńczych.
Plenum Osób Opiekujących Się to grupa robocza składająca się z osób pracujących w świecie sztuki. Wieloma różnymi sposobami mówimy o tym, co dla nas jest opieką i jak wygląda codzienne doświadczenie tworzenia, gdy jest się osobą, która opiekuje się dzieckiem/ uczniami/ domem/ kimś innym. W naszych realizacjach różne prace towarzyszą sobie i współdzielą przestrzeń, tak jak osoby w grupie Plenum, po to aby wzmacniać i współdzielić to, co bywa opisywane jako słabe i niewidzialne.
Nasz sposób działania to: wspólny czas, jaki poświęcamy na spotkania grupy, podczas których zadajemy mnóstwo pytań, wymieniamy się obserwacjami, pogłębiamy swoje wątpliwości – i osobny czas, jaki poświęcamy na udzielanie sobie odpowiedzi i znajdowanie kolejnych pytań i oczywiście pracę indywidualną w tzw. artworldzie przy jednoczesnej pracy polegającej na opiekowaniu się. Wydajemy także zin „Nie widać mnie”.
https://plenumofcare.tumblr.com
Szczegółowe opisy wydarzeń:
godz. 10.45
NIKA KIMATY. Czytanie scenariusza dokumentalnego (work in progress) pod roboczym tytułem: „Dlatego, że jestem mamą”*
Jestem mamą, córką, przyjaciółką, partnerką, aktorką, performerką, twórczynią etc. Czy te określenia mnie definiują czy upupiają? Czy jestem bardziej mamą czy partnerką? A kim są moje bohaterki? Czy tylko hybrydami: matko-artystkami? Jak to jest mierzyć się z dwoma tak potężnymi figurami? Jak je w sobie mieścić? Jak przełamywać kulturowe i środowiskowe stereotypy? Wreszcie jak znosić presję – związaną z obiema tymi rolami? Czy można przy tym pozostać sobą? Po prostu Marysią, Martą czy Marceliną?
Tekst „Dlatego, że jestem mamą” oddaje głos trzem bohaterkom – matkom i artystkom, które w szczery sposób opowiadają o wyzwaniach „podwójnej tożsamości”. Bohaterki nie tylko mierzą się z zewnętrznymi oczekiwaniami czy ciążącymi matrycami kulturowymi. Obowiązujące wzorce się zdezaktualizowały, nowe dopiero się tworzą. Jak funkcjonować w czasie tak intensywnej zmiany kulturowej? „Dlatego, że jestem mamą” to także osobiste herstorie kobiet artystek o ich niepewności, wyobcowaniu, wrażliwości i sile.
*Tekst powstaje na podstawie rozmów z bohaterkami – w ramach Kursu Teatru Dokumentalnego organizowanego przez wrocławski „Teatr na Faktach” przy Instytucie im. Jerzego Grotowskiego.
godz. 13.30–14.30
KATARZYNA MALEJKA. Czytanie performatywne „Manifestu Alimenciar” (work in progress)
Prezentacja projektu artystyczno-badawczego z obszaru feminizmu socjalnego „Alimenciary”
W Polsce ponad milion kobiet czeka na zaległe alimenty a dług z tego tytułu był w tym roku najwyższy w historii i wyniósł ponad 14 miliardów złotych. Sytuacja ta wynika z niemal powszechnego społecznego przyzwolenia na niepłacenie alimentów a także z niewydolności państwa i jego słabych instytucji.
Dramat Sylwii, mojej przyjaciółki walczącej latami o wyegzekwowanie zasądzonych alimentów dla dwójki swoich dzieci był bezpośrednim impulsem, który sprawił, że rozpoczęłam pracę nad projektem poświęconym kobietom, które znalazły się w podobnej jak ona sytuacji.
W „Alimenciarach" chcę zmierzyć się ze stereotypem roszczeniowej matki umiejętnie podtrzymywanym przez patriarchalną i neoliberalną mitologię. Szukam też „radykalnych środków" na rozwiązanie problemu, starając się obnażyć przy tym podszytą mizoginią i resentymentem naturę samego zjawiska.
Kluczowym elementem mojej pracy jest wciąż opracowywany „Manifest Alimenciar" – radykalnej organizacji kobiet, które przez niekonwencjonalne działania próbują wymusić sprawne działanie systemu ściągania alimentów.
"Nie brzydzą się donosem, nie znają słowa wstyd. Skutecznie zatruwają życie swoim wrogom. Ich działania są nieprzewidywalne i pełne fantazji".
Czy program zawierający taki punkt ma szanse na realne poparcie, czy jest może tylko sposobem na wyartykułowanie emocji, fantazją o odwecie osób, które utraciły nadzieją na własna sprawczość?
godz. 15.15-18.00
PLENUM OSÓB OPIEKUJĄCYCH SIĘ
poprzez ćwiczenia z pisania, ruchu i robienia memów zaprosi Was do przetworzenia wysłuchanych, odczutych i/lub własnych treści dotyczących praktyk opiekuńczych
Co być może będziemy robić:
– dyskutować
– robić memy
– pisać
– myśleć
– ruszać się razem lub osobno
Czego nie będziemy robić?
– wykładać
– uczyć
– prowadzić grupy wsparcia
– zmuszać nikogo do czynnego udziału
Chętnie odpowiemy na Wasze pytania, jeśli będziemy umiały
BIOGRAMY
DOMINIKA KIMATY (NIKA KIMA) – aktorka, performerka, absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. Wyróżniona za rolę Maszy w spektaklu dyplomowym „Mewa” w reż. Natalii Sołtysik na XXVII Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi. Zadebiutowała w teatrze Anny Augustynowicz w spektaklu „Getsemani” (Wyróżnienie na Festiwalu Sztuki Aktorskiej w Kaliszu). Wielokrotna stypendystka (w tym Funduszu Promocji Twórczości). Tworzy niezależne spektakle, do tej pory zrealizowała m.in: „Iluzje” Iwana Wyrypajewa (reż. S. Buttny), „Superbohaterka. Początek” (reż. Agata Dyczko) – live act – performans, „Opowieści ciała. Ćwiczenia z przeżywania”, „do powiem. dośpiewam się” – autorski performans muzyczny inspirowany twórczością Stanisława Dróżdża (pokaz w Galerii Arsenał w Białymstoku). Współtworzyła projekt „Musical o musicalu Metro” w reż. Roba Wasiewicza w Teatrze Komuna Warszawa. Współpracowała z Teatrem Współczesnym w Szczecinie, Teatrem Współczesnym we Wrocławiu, Teatrem Żydowskim w Warszawie, Teatrem Szekspirowskim w Gdańsku. Absolwentka Kursu Choreografii Eksperymentalnej w Centrum w ruchu w Warszawie. Jej najnowsza premiera to spektakl „Wolne ciała” w reżyserii i choreografii Marty Ziółek (koprodukcja Nowego Teatru w Warszawie, Teatru St. Żeromskiego w Kielcach, Teatru Łaźnia Nowa z Krakowa). Tegoroczna uczestniczka Kursu Teatru Dokumentalnego przy Instytucie im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu.
NATALIA FIEDORCZUK – pisarka, dramaturżka, redaktorka książek popularnonaukowych w wydawnictwie Natuli. Laureatka Paszportu Polityki 2017 w kategorii literatura (za debiutancki tom prozy „Jak pokochać centra handlowe”, wyd. Wielka Litera 2016). Z wykształcenia psychopedagożka, certyfikowana konsultantka Pozytywnej Psychoterapii Transkulturowej w obszarze spektrum autyzmu. Członkini World Association for Positive and Transcultural Psychotherapy (WAPP). Przewodnicząca Rady Fundacji Dziewczyny w Spektrum, emerytowana kompozytorka i artystka wizualna.
KATARZYNA MALEJKA – artystka wizualna, doktora sztuk pięknych, feministka. Absolwentka Wydziału Sztuk Pięknych na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 2017 obroniła pracę doktorską pt. „Światło jako terytorium i medium migracji”. Współtwórczyni Grupy nad Wisłą, w której zespół artystek, artystów, researcherek i researcherów zajmował się nowymi formami edukacji i transmisji wiedzy o sztuce. Malejka wykorzystuje nowe media w poszukiwaniu własnych intymnych form wypowiedzi. Interesują ją zagadnienia nieszczelności świata, jego niestabilnej percepcji i społeczne aspekty zdrowia psychicznego. Ważnym elementem jej praktyki artystycznej są kwestie dotyczące doświadczenia przemocy domowej i systemowej. Jej odpowiedzią na te zjawiska jest praktyka ufności temu, co osłabione i kruche, na wielu poziomach: osób nam bliskich, nieznajomych, całych społeczności czy instytucji.
PLENUM OSÓB OPIEKUJĄCYCH SIĘ tworzą: Weronika Morawiec, Ada Rączka, Gabi Skrzypczak, Anna Steller, Marta Stoces, Dorota Walentynowicz, Ania Witkowska, Ula Zerek
Dotychczasowe eventy Plenum:
Gdańskie Biennale Sztuki (I Nagroda dla Plenum za instalację „Nie widać mnie”), Gdańska Galeria Miejska, 3.02–16.04.2023
PLENUM MEMINARIUM #1. Ekonomia i dobrostan, MSN, Warszawa, 02.04.2023
PLENUM MEMINARIUM #2, Galeria Nicponiej, Wrocław, 25–27.08.2023
Czytanie performatywne z Plenum, Instytut Kultury Miejskiej, Gdańsk, 3.11.2023
PLENUM MEMINARIUM #3, TRAFO, Szczecin, 14.11.2023
KASIA KANIA (ur. 1990) [ona/jej] – choreografka, performerka. Jej zainteresowania skupiają się na teorii i praktyce tzw. „poszerzonego” myślenia o choreografii, czyli strategiach obserwacji i budowania ruchu/relacji, które pogłębiają nasze rozumienie świata. Praktykuje i bada sposoby myślenia i działania kolektywnego, mediacji oraz inkluzywnych metod komunikacji w grupie. W ostatnich latach skupia się na badaniu protokołów wykonywania, prezentowania i obserwowania, a także strukturyzuje swoje projekty wokół „dramaturgii feministycznej”. Absolwentka Instytutu Teatrologii Stosowanej (Choreography and Performance) w Giessen (Niemcy) oraz AST Kraków (Wydział Teatru Tańca) w Bytomiu.
WERA MORAWIEC (ur. 1985) – psycholożka i kuratorka sztuki. Od 2018 roku łączy pracę jako terapeutka i kuratorka projektów artystycznych z opieką nad dwoma synami. Jest współtwórczynią̨ kolektywu NOKS, w którym stale współpracuje przy projektach związanych ze sztuką mediów. W 2021 roku była kuratorką rezydencji artystycznej w Goyki 3 Art Inkubatorze w Sopocie. W 2023 roku razem z kolektywem NOKS wzięła udział w 35th Ljubljana Biennale of Graphic Arts.
www.instagram.com/wera.morawiev
www.noks.info
ADU RĄCZKA (ur. 1997) [on/ona/ono/onx/jego/jej/jex] – pracuje z obrazami, tekstem i wideo. Osoba autorska książek poetyckich „Nie róbmy nic, błagam. Ale powiedzmy innym, że robiłyśmy” (2019) i „Chciałośmy” (2022) oraz zina „Próba wyjścia z brzucha | Próba wejścia do brzucha” (2021) stworzonego z Zofką Koftą i Girls* to the Front. Poszukuje wizualnej i tekstowej reprezentacji prac reprodukcyjnych, w tym: sprzątania, opieki i troski. Interesuje się̨ językiem niebinarnym.
www.instagram.com/adaraczka/
GABI SKRZYPCZAK (ur. 1997) – absolwentka historii sztuki (UAM w Poznaniu) i niezależna kuratorka. Interesuje się̨ sztuką Europy Środkowo-Wschodniej oraz intersekcjonalnymi aspektami teorii feministycznej i queer. Współpracowała przy wystawach i publikacjach artystycznych, m.in. „Queer Atak!” (Poznań, 2021). Członkini kolektywu House of Orzeczenie. Obecnie kończy studia na kierunku teoria sztuki (Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu)
www.instagram.com/_gabulec_/
ANNA STELLER (ur. 1979) – tancerka, performerka i choreografka. Od 1993 roku w teatrze Dada von Bzdülöw. Od 2004 roku w teatrze Read My Lips. W 2005 współtworzyła kolektyw Good Girl Killer. Stypendystka Dance Web Scholarship na warsztaty taneczne i festiwal Impulstanz w Wiedniu w 2003 roku. Jej prace są radykalne, penetruje skrajne stany emocjonalne człowieka. Podczas swoich występów zwraca uwagę̨ na to, by być́ „tu i teraz”.
www.instagram.com/aniarellets/
MARTA STOCES (ur. 1984) – artystka wizualna, scenografka, projektantka kostiumów, absolwentka ASP we Wrocławiu, stypendystka London College of Fashion (Theatre Costume Design) i Central Saint Martins College of Art & Design (Design For Performance); założycielka i organizatorka holistycznego projektu MAMA Global Healing, edukatorka seksualna, promotorka idei pozytywnej seksualności, a także świadomego rodzicielstwa i holistycznego parentingu w duchu RB.
www.martastoces.com
DOROTA WALENTYNOWICZ (ur. 1977). Obszar jej zainteresowań artystycznych i teoretycznych dotyczy pogranicza fotografii, instalacji i performansu. Znaczna część jej obecnej działalności związana jest z praktykami kolektywnymi, których celem jest wypracowanie horyzontalnych i heterarchicznych metod funkcjonowania w ramach istniejących modeli produkcji artystycznej. Jej instalacje i fotografie wystawiane były m.in. w Museum Folkwang w Essen, na Biennale WRO we Wrocławiu, na Festiwalu Transmediale w Berlinie, w V2 Institute of Media w Rotterdamie, w Kunstlerhaus w Forum Kultury w Warszawie, w Ruyter Gallery w Wiedniu, w Kunstverein w Salzburgu.
www.dorotawalentynowicz.com
Ania Witkowska (ur. 1978) – artystka, graficzka, okazjonalnie kuratorka, adiunkt w Akademii Sztuki w Szczecinie. Mama Ignacego i Mai. Współprowadząca kolektyw artystyczny „Znajomi znad morza”. Jej projekty często mają charakter syntetyczny, graficzny, z wprowadzonymi do nich elementami tekstowymi. Posługuje się̨ wideo, fotografią, instalacją czy obiektami. Narodziny drugiego dziecka skłoniły ją do poddania się̨ opiece nie tylko nad synem, uczniami, ale także nad czwartą naturą.
https://secondaryarchive.org/artists/ania-witkowska
www.instagram.com/ania_witkowska_art
Ula Zerek (ur. 1985) – pracuje na pograniczu tańca i performansu, skupiając się̨ przede wszystkim na relacjach, poprzez które rozwija się̨ jeżyk sztuki. Od 2009 roku ja ko niezależna choreografka pracująca indywidualnie oraz z grupami: Humuli Lupuli (2009), Ties, Teatr Dada von Bzdülöw (2004–2017). Działaczka kultury, producentka kreatywny, współinicjatorka fundacji Polka dot, której celem jest propagowanie i rozwój sztuki tańca, współorganizatorka Polskiej Platformy Tańca 2019 w Gdańsku oraz realizowanego projektu NATURE of US (2021-)
www.fundacjapolkadot.com/
Galeria Arsenał, ul. A, Mickiewicza 2, Białystok
PLENUM MEMINARIUM #4. (Nie)możliwe praktyki troski
wstęp wolny
Obowiązują zapisy
https://forms.gle/Y9s9yuxhZmXRvbCW6
Warunkiem wpisania na listę uczestników jest otrzymanie z Galerii Arsenał maila zwrotnego z potwierdzeniem przyjęcia zgłoszenia. Ze względu na ograniczoną liczbę miejsc decyduje kolejność zgłoszeń.
Zapraszamy na spotkanie wokół różnych praktyk i ekonomii troski, współprowadzone przez Plenum Osób Opiekujących Się oraz zaproszone gościnie i zaproszonych gości. Będziemy opowiadać o tym, jak rozumiemy i odczuwamy opiekę nad kimś i jak wygląda codzienne doświadczenie tworzenia, gdy jest się osobą opiekującą się dzieckiem/ uczniami/ domem/ kimś innym. Będą z nami artystki wizualne, performerki, kuratorki, osoby pracujące ze słowem i pracujące choreograficznie. To w tych obszarach będziemy proponować wspólne myślenie i działania warsztatowe.
W trakcie PLENUM MEMINARIUM # 4 zapewniamy opiekę nad dziećmi.
10.12.2023 (niedziela), godz. 19.00
Galeria Arsenał elektrownia, ul. Elektryczna 13 (wejście od ul. Świętojańskiej)
Koncert Anatolija Belova – projekt Cybele
więcej: https://galeria-arsenal.pl/wydarzenia/air-galeria-arsenal-anatoly-belov-1
wstęp wolny
HARMONOGRAM PLENUM
10.00–10.40
wspólne zwiedzanie wystawy „Radykalne rodzicielstwo”: https://galeria-arsenal.pl/wystawy/radykalne-rodzicielstwo
10.45–11.15
NIKA KIMATY. Czytanie performatywne scenariusza dokumentalnego (work in progress) pod roboczym tytułem „Dlatego, że jestem mamą” (opis poniżej)
przerwa kawowa
11.45–12.45
NATALIA FIEDORCZUK. LABOR OF LOVE//ekonomia dnia
Warsztat drobnoliteracki, podczas którego uwolnimy ekonomiczny potencjał pracy opiekuńczej. Czy za pracę opiekuńczą/domową należy płacić? Czy labor of love jest stratą czasu, sztuką, czy zasobem ekonomicznym? Jaka jest wartość czasu artystki, która zajmuje się rodziną?
Wspólnie z uczestniczkami przygotujemy „rachunki dnia” – mikropoematy o osobistych wydarzeniach codziennych umykających percepcji i docenieniu.
przerwa kawowa
13.30–14.30
KATARZYNA MALEJKA. Czytanie performatywne „Manifestu Alimenciar” (work in progress)
Prezentacja projektu artystyczno-badawczego z obszaru feminizmu socjalnego „Alimenciary” (opis poniżej)
14.30–15.15
obiad
15.15–18.00
Katarzyna Kania, Adu Rączka, Wera Morawiec, Dorota Walentynowicz. PLENUM MEMINARIUM #4
Plenum Osób Opiekujących Się poprzez ćwiczenia z pisania, ruchu i robienia memów zaprosi Was do przetworzenia wysłuchanych, odczutych i/lub własnych treści dotyczących praktyk opiekuńczych.
Plenum Osób Opiekujących Się to grupa robocza składająca się z osób pracujących w świecie sztuki. Wieloma różnymi sposobami mówimy o tym, co dla nas jest opieką i jak wygląda codzienne doświadczenie tworzenia, gdy jest się osobą, która opiekuje się dzieckiem/ uczniami/ domem/ kimś innym. W naszych realizacjach różne prace towarzyszą sobie i współdzielą przestrzeń, tak jak osoby w grupie Plenum, po to aby wzmacniać i współdzielić to, co bywa opisywane jako słabe i niewidzialne.
Nasz sposób działania to: wspólny czas, jaki poświęcamy na spotkania grupy, podczas których zadajemy mnóstwo pytań, wymieniamy się obserwacjami, pogłębiamy swoje wątpliwości – i osobny czas, jaki poświęcamy na udzielanie sobie odpowiedzi i znajdowanie kolejnych pytań i oczywiście pracę indywidualną w tzw. artworldzie przy jednoczesnej pracy polegającej na opiekowaniu się. Wydajemy także zin „Nie widać mnie”.
https://plenumofcare.tumblr.com
Szczegółowe opisy wydarzeń:
godz. 10.45
NIKA KIMATY. Czytanie scenariusza dokumentalnego (work in progress) pod roboczym tytułem: „Dlatego, że jestem mamą”*
Jestem mamą, córką, przyjaciółką, partnerką, aktorką, performerką, twórczynią etc. Czy te określenia mnie definiują czy upupiają? Czy jestem bardziej mamą czy partnerką? A kim są moje bohaterki? Czy tylko hybrydami: matko-artystkami? Jak to jest mierzyć się z dwoma tak potężnymi figurami? Jak je w sobie mieścić? Jak przełamywać kulturowe i środowiskowe stereotypy? Wreszcie jak znosić presję – związaną z obiema tymi rolami? Czy można przy tym pozostać sobą? Po prostu Marysią, Martą czy Marceliną?
Tekst „Dlatego, że jestem mamą” oddaje głos trzem bohaterkom – matkom i artystkom, które w szczery sposób opowiadają o wyzwaniach „podwójnej tożsamości”. Bohaterki nie tylko mierzą się z zewnętrznymi oczekiwaniami czy ciążącymi matrycami kulturowymi. Obowiązujące wzorce się zdezaktualizowały, nowe dopiero się tworzą. Jak funkcjonować w czasie tak intensywnej zmiany kulturowej? „Dlatego, że jestem mamą” to także osobiste herstorie kobiet artystek o ich niepewności, wyobcowaniu, wrażliwości i sile.
*Tekst powstaje na podstawie rozmów z bohaterkami – w ramach Kursu Teatru Dokumentalnego organizowanego przez wrocławski „Teatr na Faktach” przy Instytucie im. Jerzego Grotowskiego.
godz. 13.30–14.30
KATARZYNA MALEJKA. Czytanie performatywne „Manifestu Alimenciar” (work in progress)
Prezentacja projektu artystyczno-badawczego z obszaru feminizmu socjalnego „Alimenciary”
W Polsce ponad milion kobiet czeka na zaległe alimenty a dług z tego tytułu był w tym roku najwyższy w historii i wyniósł ponad 14 miliardów złotych. Sytuacja ta wynika z niemal powszechnego społecznego przyzwolenia na niepłacenie alimentów a także z niewydolności państwa i jego słabych instytucji.
Dramat Sylwii, mojej przyjaciółki walczącej latami o wyegzekwowanie zasądzonych alimentów dla dwójki swoich dzieci był bezpośrednim impulsem, który sprawił, że rozpoczęłam pracę nad projektem poświęconym kobietom, które znalazły się w podobnej jak ona sytuacji.
W „Alimenciarach" chcę zmierzyć się ze stereotypem roszczeniowej matki umiejętnie podtrzymywanym przez patriarchalną i neoliberalną mitologię. Szukam też „radykalnych środków" na rozwiązanie problemu, starając się obnażyć przy tym podszytą mizoginią i resentymentem naturę samego zjawiska.
Kluczowym elementem mojej pracy jest wciąż opracowywany „Manifest Alimenciar" – radykalnej organizacji kobiet, które przez niekonwencjonalne działania próbują wymusić sprawne działanie systemu ściągania alimentów.
"Nie brzydzą się donosem, nie znają słowa wstyd. Skutecznie zatruwają życie swoim wrogom. Ich działania są nieprzewidywalne i pełne fantazji".
Czy program zawierający taki punkt ma szanse na realne poparcie, czy jest może tylko sposobem na wyartykułowanie emocji, fantazją o odwecie osób, które utraciły nadzieją na własna sprawczość?
godz. 15.15-18.00
PLENUM OSÓB OPIEKUJĄCYCH SIĘ
poprzez ćwiczenia z pisania, ruchu i robienia memów zaprosi Was do przetworzenia wysłuchanych, odczutych i/lub własnych treści dotyczących praktyk opiekuńczych
Co być może będziemy robić:
– dyskutować
– robić memy
– pisać
– myśleć
– ruszać się razem lub osobno
Czego nie będziemy robić?
– wykładać
– uczyć
– prowadzić grupy wsparcia
– zmuszać nikogo do czynnego udziału
Chętnie odpowiemy na Wasze pytania, jeśli będziemy umiały
BIOGRAMY
DOMINIKA KIMATY (NIKA KIMA) – aktorka, performerka, absolwentka Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej w Krakowie. Wyróżniona za rolę Maszy w spektaklu dyplomowym „Mewa” w reż. Natalii Sołtysik na XXVII Festiwalu Szkół Teatralnych w Łodzi. Zadebiutowała w teatrze Anny Augustynowicz w spektaklu „Getsemani” (Wyróżnienie na Festiwalu Sztuki Aktorskiej w Kaliszu). Wielokrotna stypendystka (w tym Funduszu Promocji Twórczości). Tworzy niezależne spektakle, do tej pory zrealizowała m.in: „Iluzje” Iwana Wyrypajewa (reż. S. Buttny), „Superbohaterka. Początek” (reż. Agata Dyczko) – live act – performans, „Opowieści ciała. Ćwiczenia z przeżywania”, „do powiem. dośpiewam się” – autorski performans muzyczny inspirowany twórczością Stanisława Dróżdża (pokaz w Galerii Arsenał w Białymstoku). Współtworzyła projekt „Musical o musicalu Metro” w reż. Roba Wasiewicza w Teatrze Komuna Warszawa. Współpracowała z Teatrem Współczesnym w Szczecinie, Teatrem Współczesnym we Wrocławiu, Teatrem Żydowskim w Warszawie, Teatrem Szekspirowskim w Gdańsku. Absolwentka Kursu Choreografii Eksperymentalnej w Centrum w ruchu w Warszawie. Jej najnowsza premiera to spektakl „Wolne ciała” w reżyserii i choreografii Marty Ziółek (koprodukcja Nowego Teatru w Warszawie, Teatru St. Żeromskiego w Kielcach, Teatru Łaźnia Nowa z Krakowa). Tegoroczna uczestniczka Kursu Teatru Dokumentalnego przy Instytucie im. Jerzego Grotowskiego we Wrocławiu.
NATALIA FIEDORCZUK – pisarka, dramaturżka, redaktorka książek popularnonaukowych w wydawnictwie Natuli. Laureatka Paszportu Polityki 2017 w kategorii literatura (za debiutancki tom prozy „Jak pokochać centra handlowe”, wyd. Wielka Litera 2016). Z wykształcenia psychopedagożka, certyfikowana konsultantka Pozytywnej Psychoterapii Transkulturowej w obszarze spektrum autyzmu. Członkini World Association for Positive and Transcultural Psychotherapy (WAPP). Przewodnicząca Rady Fundacji Dziewczyny w Spektrum, emerytowana kompozytorka i artystka wizualna.
KATARZYNA MALEJKA – artystka wizualna, doktora sztuk pięknych, feministka. Absolwentka Wydziału Sztuk Pięknych na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu. W 2017 obroniła pracę doktorską pt. „Światło jako terytorium i medium migracji”. Współtwórczyni Grupy nad Wisłą, w której zespół artystek, artystów, researcherek i researcherów zajmował się nowymi formami edukacji i transmisji wiedzy o sztuce. Malejka wykorzystuje nowe media w poszukiwaniu własnych intymnych form wypowiedzi. Interesują ją zagadnienia nieszczelności świata, jego niestabilnej percepcji i społeczne aspekty zdrowia psychicznego. Ważnym elementem jej praktyki artystycznej są kwestie dotyczące doświadczenia przemocy domowej i systemowej. Jej odpowiedzią na te zjawiska jest praktyka ufności temu, co osłabione i kruche, na wielu poziomach: osób nam bliskich, nieznajomych, całych społeczności czy instytucji.
PLENUM OSÓB OPIEKUJĄCYCH SIĘ tworzą: Weronika Morawiec, Ada Rączka, Gabi Skrzypczak, Anna Steller, Marta Stoces, Dorota Walentynowicz, Ania Witkowska, Ula Zerek
Dotychczasowe eventy Plenum:
Gdańskie Biennale Sztuki (I Nagroda dla Plenum za instalację „Nie widać mnie”), Gdańska Galeria Miejska, 3.02–16.04.2023
PLENUM MEMINARIUM #1. Ekonomia i dobrostan, MSN, Warszawa, 02.04.2023
PLENUM MEMINARIUM #2, Galeria Nicponiej, Wrocław, 25–27.08.2023
Czytanie performatywne z Plenum, Instytut Kultury Miejskiej, Gdańsk, 3.11.2023
PLENUM MEMINARIUM #3, TRAFO, Szczecin, 14.11.2023
KASIA KANIA (ur. 1990) [ona/jej] – choreografka, performerka. Jej zainteresowania skupiają się na teorii i praktyce tzw. „poszerzonego” myślenia o choreografii, czyli strategiach obserwacji i budowania ruchu/relacji, które pogłębiają nasze rozumienie świata. Praktykuje i bada sposoby myślenia i działania kolektywnego, mediacji oraz inkluzywnych metod komunikacji w grupie. W ostatnich latach skupia się na badaniu protokołów wykonywania, prezentowania i obserwowania, a także strukturyzuje swoje projekty wokół „dramaturgii feministycznej”. Absolwentka Instytutu Teatrologii Stosowanej (Choreography and Performance) w Giessen (Niemcy) oraz AST Kraków (Wydział Teatru Tańca) w Bytomiu.
WERA MORAWIEC (ur. 1985) – psycholożka i kuratorka sztuki. Od 2018 roku łączy pracę jako terapeutka i kuratorka projektów artystycznych z opieką nad dwoma synami. Jest współtwórczynią̨ kolektywu NOKS, w którym stale współpracuje przy projektach związanych ze sztuką mediów. W 2021 roku była kuratorką rezydencji artystycznej w Goyki 3 Art Inkubatorze w Sopocie. W 2023 roku razem z kolektywem NOKS wzięła udział w 35th Ljubljana Biennale of Graphic Arts.
www.instagram.com/wera.morawiev
www.noks.info
ADU RĄCZKA (ur. 1997) [on/ona/ono/onx/jego/jej/jex] – pracuje z obrazami, tekstem i wideo. Osoba autorska książek poetyckich „Nie róbmy nic, błagam. Ale powiedzmy innym, że robiłyśmy” (2019) i „Chciałośmy” (2022) oraz zina „Próba wyjścia z brzucha | Próba wejścia do brzucha” (2021) stworzonego z Zofką Koftą i Girls* to the Front. Poszukuje wizualnej i tekstowej reprezentacji prac reprodukcyjnych, w tym: sprzątania, opieki i troski. Interesuje się̨ językiem niebinarnym.
www.instagram.com/adaraczka/
GABI SKRZYPCZAK (ur. 1997) – absolwentka historii sztuki (UAM w Poznaniu) i niezależna kuratorka. Interesuje się̨ sztuką Europy Środkowo-Wschodniej oraz intersekcjonalnymi aspektami teorii feministycznej i queer. Współpracowała przy wystawach i publikacjach artystycznych, m.in. „Queer Atak!” (Poznań, 2021). Członkini kolektywu House of Orzeczenie. Obecnie kończy studia na kierunku teoria sztuki (Uniwersytet Artystyczny w Poznaniu)
www.instagram.com/_gabulec_/
ANNA STELLER (ur. 1979) – tancerka, performerka i choreografka. Od 1993 roku w teatrze Dada von Bzdülöw. Od 2004 roku w teatrze Read My Lips. W 2005 współtworzyła kolektyw Good Girl Killer. Stypendystka Dance Web Scholarship na warsztaty taneczne i festiwal Impulstanz w Wiedniu w 2003 roku. Jej prace są radykalne, penetruje skrajne stany emocjonalne człowieka. Podczas swoich występów zwraca uwagę̨ na to, by być́ „tu i teraz”.
www.instagram.com/aniarellets/
MARTA STOCES (ur. 1984) – artystka wizualna, scenografka, projektantka kostiumów, absolwentka ASP we Wrocławiu, stypendystka London College of Fashion (Theatre Costume Design) i Central Saint Martins College of Art & Design (Design For Performance); założycielka i organizatorka holistycznego projektu MAMA Global Healing, edukatorka seksualna, promotorka idei pozytywnej seksualności, a także świadomego rodzicielstwa i holistycznego parentingu w duchu RB.
www.martastoces.com
DOROTA WALENTYNOWICZ (ur. 1977). Obszar jej zainteresowań artystycznych i teoretycznych dotyczy pogranicza fotografii, instalacji i performansu. Znaczna część jej obecnej działalności związana jest z praktykami kolektywnymi, których celem jest wypracowanie horyzontalnych i heterarchicznych metod funkcjonowania w ramach istniejących modeli produkcji artystycznej. Jej instalacje i fotografie wystawiane były m.in. w Museum Folkwang w Essen, na Biennale WRO we Wrocławiu, na Festiwalu Transmediale w Berlinie, w V2 Institute of Media w Rotterdamie, w Kunstlerhaus w Forum Kultury w Warszawie, w Ruyter Gallery w Wiedniu, w Kunstverein w Salzburgu.
www.dorotawalentynowicz.com
Ania Witkowska (ur. 1978) – artystka, graficzka, okazjonalnie kuratorka, adiunkt w Akademii Sztuki w Szczecinie. Mama Ignacego i Mai. Współprowadząca kolektyw artystyczny „Znajomi znad morza”. Jej projekty często mają charakter syntetyczny, graficzny, z wprowadzonymi do nich elementami tekstowymi. Posługuje się̨ wideo, fotografią, instalacją czy obiektami. Narodziny drugiego dziecka skłoniły ją do poddania się̨ opiece nie tylko nad synem, uczniami, ale także nad czwartą naturą.
https://secondaryarchive.org/artists/ania-witkowska
www.instagram.com/ania_witkowska_art
Ula Zerek (ur. 1985) – pracuje na pograniczu tańca i performansu, skupiając się̨ przede wszystkim na relacjach, poprzez które rozwija się̨ jeżyk sztuki. Od 2009 roku ja ko niezależna choreografka pracująca indywidualnie oraz z grupami: Humuli Lupuli (2009), Ties, Teatr Dada von Bzdülöw (2004–2017). Działaczka kultury, producentka kreatywny, współinicjatorka fundacji Polka dot, której celem jest propagowanie i rozwój sztuki tańca, współorganizatorka Polskiej Platformy Tańca 2019 w Gdańsku oraz realizowanego projektu NATURE of US (2021-)
www.fundacjapolkadot.com/
_block.jpg)
_block.jpg)
_block.png)