W opowieściach silnie osadzonych w konkretnych momentach historycznych i kulturowych miłość jawi się jako rodzaj pośrednika percepcji, stwarzającego nowe możliwości pamiętania i zaangażowania, uświadomienia i uzdrowienia, uzewnętrznienia i urzeczywistnienia. Prezentowane prace można również traktować jako rodzaj dokumentów społecznych czy zapisów relacji świadków, odtwarzających wcześniejsze konflikty polityczne, a zarazem przewidujących nowe postawy przekraczania i wspierania, troski o rozwój. W kilku realizacjach da się zauważyć zbieżność wątków osobistych z politycznymi, ale polega ona na przywróceniu traumatycznych przeżyć poprzez obrazy, dźwięki, wypowiedzi i gesty, co z kolei staje się kluczowym czynnikiem uzdrowienia jednostki i zbiorowości.

 

Artystki analizują w swoich pracach szereg kwestii, jak estetyka histerii, profanacja historii lokalnych, fragmentacja czasu i przestrzeni przez nowe media i komunikację multimedialną – kładąc nacisk na doświadczenia kobiet: prześladowanie, przemoc, wykluczenie czy niewidzialność, które choć różne, są zrozumiałe pod względem zamiarów lub pragnień, oporu lub akceptacji. W obrazach i dźwiękach artystki ucieleśniają własne przeżycia jako kobiet, matek, córek, żon, kochanek czy przyjaciółek.

 

Zamiast wykorzystywać aktywizm polityczny właściwy radykalnemu feminizmowi ich socjalistycznej przeszłości, artystki opowiadają się za poetyką wizualną, która dekonstruuje patriarchalne systemy władzy, definiując na nowo możliwości osiągnięcia empatii w kontakcie osobistym, społecznym i politycznym.

 

Denise Carvalho

 

 

Organizator: Oi Futuro Cultural Center - Rio de Janeiro: http://www.oifuturo.org.br/

Partner: Galeria Arsenał w Białymstoku