Galeria Arsenał w Białymstoku zaprasza na panel dyskusyjny:

Uczestniczki: Lada Nakonechna, Marina Naprushkina, Katarzyna Hertz, Jana Shostak
Moderuje: Anna Łazar

06.04 (środa), godz.18
Miejsce: Galeria Arsenał w Białymstoku, A. Mickiewicza 2
wstęp wolny

Spotkanie transmitowane na żywo (Facebook)

Spotkanie prowadzone w języku angielskim.
Tłumaczenie symultaniczne na język polski

W dyskusji biorą udział artystki z Europy Środkowo-Wschodniej. Dokładnie z tej Europy, przez którą na początku XX wieku przetoczyły się wojny światowe. Na naszych ziemiach — w Polsce, w Ukrainie i w Białorusi rozgrywały się najokrutniejsze wydarzenia tego czasu. To nasi przodkowie i nasze przodkinie stawiały opór, musiały uciekać, były mordowane, cierpiały głód. Dzisiaj opór stawia Ukraina napadnięta przez Rosję, tę samą Rosję, która wspiera zbrodniczy reżim Łukaszenki. W tak trudnym punkcie świata są nasze ogrody. Jednak od wieków nie poddajemy się, tak jak nie poddawały się nasze babki. Jak wyglądają alternatywne pola działania, które generowane są przez kulturę? Jak pozycja artystek wpływa na zmianę sytuacji poszczególnych ludzi, instytucji i stan kultury? Czy lokalne strategie mają globalne znaczenie? Te i inne kwestie indywidualnych wyborów, osobistych refleksji i oporu staną się przedmiotem naszej rozmowy. Będzie to rozmowa o kulturze, która jest też polem walki i miejscem, gdzie wypracowujemy normy etyczne i polityczne na nowe czasy, które muszą już wreszcie przyjść do naszego trudnego kawałka Europy.

Anna Łazar – kuratorka w Muzeum Sztuki w Łodzi, publicystka, wykładowczyni. Współpracuje z „Czasem Literatury”, członkini redakcji „Nowej Europy Wschodniej”, tłumaczka (m.in. Dlaczego w sztuce ukraińskiej są wielkie artystki, 2020). Pracowała w dziedzinie dyplomacji publicznej w MSZ jako wicedyrektorka i p.o. dyrektora w Instytutach Polskich w Kijowie (2008-2014) i w Sankt Petersburgu (2015-2018).

Kasia Hertz – artystka, filmowczyni, aktywistka i organizatorka kultury, założycielka kolektywu Kultura Kresu, działającego w Puszczy Białowieskiej i w Berlinie. Jej praktyka partycypacyjna łączy ekologię, antropologię i kulturę cyfrową poprzez solidarność międzygatunkową i relacje sieciowe. Kultura Kresu to nomadyczna przestrzeń/platforma dla eksperymentalnych poszukiwań poprzez opowieści, doświadczenia zmysłowe, obrazy filmowe/dźwięki. Jej prace były prezentowane na Kyiv Biennial (Kijów, UA), Kino der Kunst (Monachium, DE), Oberhausen Short Film Festival (Oberhausen, DE), Haus der Kulturen der Welt (Berlin, DE), Ruhrtriennale Bochum (Bochum, DE).

Lada Nakonechna – artystka i badaczka. Oprócz indywidualnej praktyki artystycznej jest zaangażowana w szereg projektów grupowych i kolektywów, np. kolektyw R.E.P. (od 2005), związek kuratorski i aktywistyczny Hudrada (od 2008). Współzałożycielka Method Fund (2015) i współkuratorka jego programów edukacyjnych i badawczych. W 2016 roku dołączyła również do nowej redakcji internetowego czasopisma o sztuce, literaturze i polityce: Prostory.net.ua. Prace Nakonechnej, które często przybierają formę instalacji, łączących rysunek, fotografię i tekst, skupiają się na metodach rozpoznawania/postrzegania i ujawniają wewnętrzne problemy struktur wizualnych i werbalnych.

Marina Naprushkina (ur. w Mińsku) – artystka, feministka i aktywistka.

Jej różnorodna praktyka artystyczna obejmuje wideo, performance, rysunki, instalacje i pracę z tekstem. Naprushkina pracuje głównie poza przestrzenią instytucjonalną, we współpracy ze społecznościami i organizacjami aktywistycznymi. Naprushkina skupia się na tworzeniu nowych formatów, struktur i organizacji opartych na samoorganizacji.

W 2007 roku Naprushkina założyła Biuro Antypropagandy. „Biuro” koncentruje się na problematyce struktur władzy w państwach narodowych, często wykorzystując w swej działalności autentyczne materiały (np.: materiały propagandowe wydawane przez instytucje rządowe). Początkowo działało jako archiwum propagandy politycznej, z czasem przekształciło się w platformę polityczną. We współpracy z aktywistami i twórcami kultury Biuro Antypropagandy prowadzi i wspiera kampanie polityczne, projekty społeczne, wydaje gazety podziemne.

W 2013 roku Naprushkina zainicjowała inicjatywę Neue Nachbarschaft/Moabit. Inicjatywa wyrosła na jedną z największych w Berlinie i stworzyła silną społeczność osób z historią uchodźczą i bez takiego doświadczenia. Naprushkina brała udział m.in. w Biennale w Kijowie (2017), 7. Biennale w Berlinie (2011), 11. Międzynarodowym Biennale w Stambule (2009). Naprushkina jest wykładowczynią w Art Academy Berlin-Weißensee w Berlinie.

Jana Shostak (ur. 1993, Białoruś) – absolwentka Wydziału Intermediów Akademii Sztuk Pięknych im. Jana Matejki w Krakowie (licencjat) oraz Wydziału Sztuki Mediów Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie (studia magisterskie). Aktywistka, artystka, finalistka Miss Polonii Wielkopolski, miss eco Elite 2020. W swojej praktyce artystycznej łączy wiele mediów, w tym performans i sztukę wideo. Skupia się na działaniach aktywizujących społeczności pozaartystyczne i rozszczelniających pole sztuki. Laureatka Paszportów Polityki 2021. Obecnie zaangażowana jako wolontariuszka w pomoc uchodźcom z Ukrainy.

---

Наші сади опинилися у гарячій точці світу. Художниці Центральної та Східної Європи під час війни

Лада Наконечна, Марина Напрушкіна, Катажина Гертц, Яна Шостак

модерує Анна Лазар

В дискусії беруть участь художниці з Центральної та Східної Європи. Саме з цієї Європи, якою в першій половині ХХ століття прокотилися дві світові війни. Найжорстокіші події того часу відбувалися на наших землях – у Польщі,в Україні та в Білорусі. Це наші предкині та предки чинили опір, змушені були втікати, їх вбивали та морили голодом. Сьогодні тримає чоло Україна, яку атакує Росія. Та сама Росія, котра також підтримує злочинний режим Лукашенка. Наші сади опинилися у гарячій точці світу. Проте століттями ми не здавалися, як не корилися наші бабусі. Які альтернативні сфери діяльності породжує культура? Як позиція художниць змінює становище окремих людей, установ та стан культури? Чи мають місцеві стратегії глобальне значення? Ці та інші питання індивідуального вибору, особистої рефлексії та опору стануть предметом нашої розмови. Це буде розмова про культуру, яка також є полем битви та місцем, де ми розвиваємо етичні та політичні стандарти для нових часів, які нарешті мають прийти в нашу непросту частину Європи.

---

Нашы сады ў няпростай кропцы свету. Мастачкі з Цэнтральнай і Усходняй Еўропы падчас вайны

Лада Наканечна, Марына Напрушкіна, Катажына Гертц, Яна Шостак

мадэратарка Анна Лазар

У абмеркаванні прымаюць удзел мастачкі з Цэнтральнай і Усходняй Еўропы. Менавіта з той Еўропы, праз якую ў пачатку XX стагоддзя пракаціліся сусветныя войны. На нашых землях – у Польшчы, Украіне і Беларусі – адбываліся самыя жорсткія падзеі таго часу. Гэта нашы прашчуры і прашчуркі аказвалі супраціў, былі вымушаныя ўцякаць, іх забівалі і мучылі голадам. Сёння супраціў аказвае Украіна, атакаваная Расіяй, той самай Расіяй, якая падтрымлівае злачынны рэжым Лукашэнкі. У такой няпростай кропцы свету апынуліся нашы сады. Але мінаюць стагоддзі, а мы не здаемся, як не здаваліся нашы бабулі. Як выглядаюць альтэрнатыўныя сферы дзеяння, генераваныя культурай? Як пазіцыя мастачак змяняе становішча асобных людзей, устаноў і стану культуры? Ці маюць мясцовыя стратэгіі глабальнае значэнне? Гэтыя і іншыя пытанні індывідуальнага выбару, асабістых разважанняў і супраціву стануць прадметам нашай размовы. Гэта будзе размова пра культуру, якая таксама з’яўляецца полем бітвы і месцам, дзе мы распрацоўваем этычныя і палітычныя нормы для новых часоў, якія павінны ўрэшце прыйсці ў нашу няпростую частку Еўропы.




Panel towarzyszy wystawie "Gdy słońce jest nisko – cienie są długie/ When The Sun Is Low - The Shadows Are Long/ Калі сонца нізка - цені доўгія"
Realizacja projektu: Galeria Arsenał w Białymstoku, Galerie für Zeitgenössische Kunst (GFZK), Leipzig, Goethe-Institut Warszawa
Wsparcie projektu: Fundacja Współpracy Polsko – Niemieckiej, Inicjatywa Martin Roth