Ada Karczmarczyk, American Girl
Ada Karczmarczyk
American Girl, 2010, wideo, 25 min 55 s
Kolekcja II Galerii Arsenał w Białymstoku. Praca zakupiona przez Podlaskie Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych
American Girl Ady Karczmarczyk to cykl krótkich obrazów wideo, w których granica między prawdą a fikcją uległa zatarciu. Doskonale mieszczą się one w konwencji prac artystki, w których wymyślona historia nagle staje się rzeczywistością, a jej poszczególne epizody wydają się tak samo wiarygodne, jak nieprawdopodobne.
W American Girl Karczmarczyk koncentruje się na sobie, a pretekstem do mówienia o jej doświadczeniach jest życie w Nowym Jorku*. Budując absurdalne sytuacje, artystka odwołuje się do stereotypów na temat Ameryki i życia w nowojorskiej metropolii. W większości ujęć kreuje się na dziwoląga (freak), anonimowo i swobodnie poruszającego się po mieście. Spotykamy ją np. w metrze, gdzie w dziwnych pozach ostentacyjnie żuje gumę bądź wchodzi w rolę grajka zbierającego pieniądze do kapelusza, lub w publicznej pralni, gdzie za wszelką cenę stara się zasłonić piorące się ubrania. Kreując rzeczywistość, w której chce funkcjonować, Karczmarczyk próbuje być możliwie „amerykańska”. Im bardziej stara się zrealizować swoje wyobrażenia, tym mniej jej się to udaje. W krótkich epizodach ambicje, marzenia i stereotypy ścierają się z wystudiowaną pozą, a życie w Nowym Jorku nabiera cech karykatury.
Artystka wiele wątków czerpie z fascynującej ją popkultury. Postać, w którą wciela się w American Girl, znajduje analogię w Susan – dryfującej po mieście bohaterce filmu Desperately Seeking Susan (1985), granej przez Madonnę. W pracach Karczmarczyk zgłębianie popkultury przeplata się z refleksją na temat własnej kondycji. Koncentracja na sobie prowadzi ją do fikcji, a poszukiwanie tożsamości kończy się na zanurzeniu w tożsamości wykreowanej. W kolejnych sytuacjach odgrywa samą siebie – postać o osobowości stanowiącej projekcję jej własnych wyobrażeń, żyjącą w wyreżyserowanych realiach. Świat sfabrykowanego obrazu wydaje się jej bliższy niż otaczająca rzeczywistość. Od tej ostatniej Karczmarczyk raczej uporczywie ucieka.
Izabela Kopania
* Praca powstała w trakcie miesięcznej rezydencji w Nowym Jorku, przyznanej artystce przez Juvenal Reis Studios (wrzesień 2010).
Tekst opublikowany w książce I. Kopania, „Zbiór otwarty. Prace z Kolekcji II Galerii Arsenał w Białymstoku”, Białystok 2012
W American Girl Karczmarczyk koncentruje się na sobie, a pretekstem do mówienia o jej doświadczeniach jest życie w Nowym Jorku*. Budując absurdalne sytuacje, artystka odwołuje się do stereotypów na temat Ameryki i życia w nowojorskiej metropolii. W większości ujęć kreuje się na dziwoląga (freak), anonimowo i swobodnie poruszającego się po mieście. Spotykamy ją np. w metrze, gdzie w dziwnych pozach ostentacyjnie żuje gumę bądź wchodzi w rolę grajka zbierającego pieniądze do kapelusza, lub w publicznej pralni, gdzie za wszelką cenę stara się zasłonić piorące się ubrania. Kreując rzeczywistość, w której chce funkcjonować, Karczmarczyk próbuje być możliwie „amerykańska”. Im bardziej stara się zrealizować swoje wyobrażenia, tym mniej jej się to udaje. W krótkich epizodach ambicje, marzenia i stereotypy ścierają się z wystudiowaną pozą, a życie w Nowym Jorku nabiera cech karykatury.
Artystka wiele wątków czerpie z fascynującej ją popkultury. Postać, w którą wciela się w American Girl, znajduje analogię w Susan – dryfującej po mieście bohaterce filmu Desperately Seeking Susan (1985), granej przez Madonnę. W pracach Karczmarczyk zgłębianie popkultury przeplata się z refleksją na temat własnej kondycji. Koncentracja na sobie prowadzi ją do fikcji, a poszukiwanie tożsamości kończy się na zanurzeniu w tożsamości wykreowanej. W kolejnych sytuacjach odgrywa samą siebie – postać o osobowości stanowiącej projekcję jej własnych wyobrażeń, żyjącą w wyreżyserowanych realiach. Świat sfabrykowanego obrazu wydaje się jej bliższy niż otaczająca rzeczywistość. Od tej ostatniej Karczmarczyk raczej uporczywie ucieka.
Izabela Kopania
* Praca powstała w trakcie miesięcznej rezydencji w Nowym Jorku, przyznanej artystce przez Juvenal Reis Studios (wrzesień 2010).
Tekst opublikowany w książce I. Kopania, „Zbiór otwarty. Prace z Kolekcji II Galerii Arsenał w Białymstoku”, Białystok 2012
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Dofinansowano ze środków z budżetu Miasta Białegostoku
Zrealizowano przy wsparciu finansowym Urzędu Marszałkowskiego Województwa Podlaskiego w Białymstoku
