Attila Csörgő, The Peeled City (I)
Attila Csörgő
The Peeled City (I), 2002, 12 fotografii w trzech ramach, 23 × 90 cm każda
Kolekcja II Galerii Arsenał w Białymstoku. Praca zakupiona przez Podlaskie Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych
Poszukiwania Attili Csörgő wiążą się z jego fascynacją naukami ścisłymi, a zwłaszcza geometrią. Artysta znany jest z wykonanych metodą „zrób to sam” kinetycznych konstrukcji, odnoszących się do relacji między bryłami platońskimi, czyli wielościanami foremnymi. W jego działaniach postawa twórcy łączy się z postawą badacza, intuicja z eksperymentem, a nauki ścisłe z humanistyką. Csörgő, tak jak wielu dawnych i współczesnych artystów wprzęgających nauki ścisłe do swoich poszukiwań, nie traktuje ich jako celu samego w sobie, ale jako nieustanną intelektualną przygodę.
Prace z cyklu Peeled Spaces odwołują się do pozornie banalnej czynności obierania pomarańczy. W jednym z komentarzy artysta określił ją mianem „kuchennej geometrii”, a obieranie owocu ze skórki uznał za najlepszą metodę przełożenia przedmiotu trójwymiarowego na jego dwuwymiarowy odpowiednik*. Skórka pomarańczy rozłożona na płaszczyźnie to poniekąd ujęcie totalne, pokazujące owoc z góry, z przodu i z boku, idealna realizacja programu Paula Cézanne’a i czerpiących z jego dorobku kubistów.
Praca Peeled City (I) pokazuje, jak na dachu jednego z nowojorskich drapaczy chmur artysta „obiera” miniaturę budynku przypominającego modernistyczny amerykański wieżowiec. Budowlę udało mu się sprowadzić do płaskiego kształtu, niewiele w istocie przypominającego pierwowzór. Praca ta to z jednej strony namysł nad geometrią jako metodą opisu świata, z drugiej zaś nad uwarunkowaniami percepcji i możliwościami przeniesienia trzech wymiarów na dwa, przekształcenia formy przestrzennej w płaską (odwrotne eksperymenty leżą także w kręgu zainteresowań artysty). To też ćwiczenie intuicji, zdolności manualnych i wyobraźni, pozwalającej spojrzeć na budynek całościowo, zobaczyć go z każdej strony. O ile obranie kulistej formy i zachowanie integralności skórki owocu nie sprawia większych kłopotów, to „rozpłaszczenie” kanciastej struktury – takiej jak zikkuratowe wieżowce – jest bardziej problematyczne. „Jeśli jednak bryłę taką będziemy obierać tak jak pomarańczę, tzn. kolistym ruchem, a więc nie tylko wzdłuż krawędzi, ale także płaskich powierzchni, być może nam się uda” – mówi artysta.
Izabela Kopania
* Komentarze Attili Csörgő pochodzą z materiałów prasowych do jego wystawy w Hamburger Kunsthalle (27 lutego – 15 maja 2011).
Prace z cyklu Peeled Spaces odwołują się do pozornie banalnej czynności obierania pomarańczy. W jednym z komentarzy artysta określił ją mianem „kuchennej geometrii”, a obieranie owocu ze skórki uznał za najlepszą metodę przełożenia przedmiotu trójwymiarowego na jego dwuwymiarowy odpowiednik*. Skórka pomarańczy rozłożona na płaszczyźnie to poniekąd ujęcie totalne, pokazujące owoc z góry, z przodu i z boku, idealna realizacja programu Paula Cézanne’a i czerpiących z jego dorobku kubistów.
Praca Peeled City (I) pokazuje, jak na dachu jednego z nowojorskich drapaczy chmur artysta „obiera” miniaturę budynku przypominającego modernistyczny amerykański wieżowiec. Budowlę udało mu się sprowadzić do płaskiego kształtu, niewiele w istocie przypominającego pierwowzór. Praca ta to z jednej strony namysł nad geometrią jako metodą opisu świata, z drugiej zaś nad uwarunkowaniami percepcji i możliwościami przeniesienia trzech wymiarów na dwa, przekształcenia formy przestrzennej w płaską (odwrotne eksperymenty leżą także w kręgu zainteresowań artysty). To też ćwiczenie intuicji, zdolności manualnych i wyobraźni, pozwalającej spojrzeć na budynek całościowo, zobaczyć go z każdej strony. O ile obranie kulistej formy i zachowanie integralności skórki owocu nie sprawia większych kłopotów, to „rozpłaszczenie” kanciastej struktury – takiej jak zikkuratowe wieżowce – jest bardziej problematyczne. „Jeśli jednak bryłę taką będziemy obierać tak jak pomarańczę, tzn. kolistym ruchem, a więc nie tylko wzdłuż krawędzi, ale także płaskich powierzchni, być może nam się uda” – mówi artysta.
Izabela Kopania
* Komentarze Attili Csörgő pochodzą z materiałów prasowych do jego wystawy w Hamburger Kunsthalle (27 lutego – 15 maja 2011).
