Neon It’s getting better and even better jest elementem projektu multimedialnego Zdania napowietrzne, zrealizowanego przez Ryszarda Grzyba w oparciu o prowadzone od 1990 r. zapiski, opatrzone roboczym tytułem Bigos. Są to zanotowane ad hoc myśli i skojarzenia mające formę zwięzłych, poetyckich sentencji, których konstrukcja gramatyczna zbieżna jest ze strukturą sloganów reklamowych. Artysta umieszcza je w nowym, nieliterackim kontekście – przenosi na billboardy, neony, wyświetlacze autobusów miejskich i inne nośniki reklamowe, mające szeroki zasięg społeczny. Wybierając taką formę prezentacji, zaskakuje widza, konfrontując go z niejednoznacznym komunikatem zamieszczonym w niespodziewanym miejscu.
 
Zabiegi Grzyba uderzają w mechanizmy funkcjonowania reklamy, podważając jej rolę krzykliwego hasła, którego zadaniem jest napędzanie i tak już rozbuchanej konsumpcji. Z drugiej strony artysta doskonale wykorzystuje możliwości medium, jego sugestywność i zdolność przyciągania uwagi. O ile jednak na typowej reklamie widz skupia się zaledwie przez chwilę, to Zdania napowietrzne, poprzez nieoczywistość przekazu, wprawiają w konsternację i zmuszają do poszukiwania w nich prywatnego sensu. Sposób ich oddziaływania jest przez to bliski reklamie społecznej. Dzięki użytkowej formie liryczne sentencje zyskują na sile wyrazu.
 
Krytycy odnoszą projekt do spostrzeżeń Grzyba na temat pozycji sztuki i artysty w realiach społeczeństwa konsumpcyjnego. Realizacja Zdań napowietrznych skłoniła go do refleksji nad determinowaną przez rynek dostrzegalnością sztuki i różnicami między zainteresowaniem akcjami artystycznymi rozlewającymi się w przestrzeni miejskiej a wystawami malarstwa w galeriach. Ta pozornie banalna konstatacja nawiązuje do kwestii definicji sztuki i jej przesuwających się granic, uwarunkowań statusu artysty oraz miejsca, jakie jego przekaz zajmuje w chaosie komunikacyjnym i przeładowanej wizualnej sferze codzienności. It’s getting better and even better prowokuje te pytania, emanując przy tym (przewrotnie) pozytywnym przesłaniem.
 
Izabela Kopania

Tekst opublikowany w książce I. Kopania, „Zbiór otwarty. Prace z Kolekcji II Galerii Arsenał w Białymstoku”, Białystok 2012