en
Menu
Strona główna - Galeria Arsenał

Julita Wójcik, Koronka

Julita Wójcik, Koronka

A-
A+

Julita Wójcik

Koronka, 2005, wełna, 20 × 64 × 17 cm

Kolekcja II Galerii Arsenał w Białymstoku. Praca zakupiona przez Podlaskie Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych

Niewiele instytucji wystawienniczych może cieszyć się tak niestandardowym „portretem” jak białostocka Galeria Arsenał. Podobny ma chyba tylko Muzeum Miasta Łodzi, mieszczące się w XIX-wiecznym Pałacu Poznańskiego. Koronka Julity Wójcik jest wydzierganą szydełkiem miniaturową makietą siedziby galerii. Solidne mury budynku i instytucjonalna powaga Arsenału zamienione zostały w efemeryczne, miękkie i na swój sposób dobrotliwe ścianki z włóczki.
 
Wójcik wybrała niestandardową technikę działań artystycznych. Szydełkowanie, podobnie jak haftowanie czy robienie na drutach, to niegdyś bardziej praktyczne, obecnie raczej hobbystyczne zajęcia, stereotypowo przypisywane kobietom. Kojarzą się też z rękodziełem ludowym czy amatorską twórczością uprawianą w świetlicach i domach kultury. Badacze historii kobiet, prowadzący analizy z pozycji feministycznych, często podkreślają, zwłaszcza w kontekście wieków dawnych, „wywrotowy” charakter robótek ręcznych – widząc w nich jedno z niewielu dostępnych wówczas kobietom mediów twórczej ekspresji. Interpretowanie dokonanego przez Wójcik wyboru techniki jako próby podniesienia dziergania do rangi sztuki jest z pewnością nadużyciem i nie do końca odpowiada postawie artystki. W swoich pracach zmierza ona bowiem, co sama podkreśla, do demitologizacji postaci artysty oraz elitarnego charakteru sztuki. Z szydełkowania – codziennej niegdyś aktywności – Wójcik stara się wydobyć pierwiastki estetyczne, a tym samym przewartościować sposób myślenia o prozaicznych, peryferyjnych czynnościach. W stereotypowo szarej zwyczajności artystka zdołała przede wszystkim pokazać to, co ładne i w swej codzienności niecodzienne. W jej działaniach jest jednak wiele przewrotności, a pozornie nieważne, zawsze pogodne interwencje igrają z absurdalnymi kodami i utartymi schematami myślenia.
 
Koronkowy Arsenał to ciepły portret galerii, w którym nie trzeba chyba dopatrywać się „politycznych” kontekstów krytyki instytucji, a raczej próby „okiełznania” jej poddanego mitologizacji wizerunku. Osławiony white cube traci na mocy, a galeria jako instytucja zyskuje codzienny, bardziej przystępny i mniej elitarny wymiar.
 
Izabela Kopania

Audiodeskrypcja: 

Zakup sfinansowany przez Wyższą Szkołę Administracji Publicznej im. S. Staszica w Białymstoku

Katalog prac

Artyści