Nasze działki.

W roku 1978 z inicjatywy społecznej powstał nasz ogród. Jak to było? Byli ludzie z inicjatywą, spontaniczni i chętni…Była ziemia. Dobrze powiedziane…Ziemia. Było bagno, był gruz, kamienie. I co się zaczęło? Praca, praca, praca. Wyrywanie przyrodzie kawałek po kawałku. Praca, praca i jeszcze raz praca. Satysfakcja, radość, że coś już jest, że coś się udało. Pierwszy kwiatek, pierwsza pietruszka. Radość, że coś jest. Z talentami do gospodarowania różnie. Jeden umiał więcej i więcej mu się udało, inny jakby trochę mniej. Ale trudno. Jest działka, to jest przede wszystkim praca. Nie miałam jeszcze działki, kiedy pracowałam z pewną Panią, Jasią Piłkowską. Pani Jasia miała działkę i w czasie typowej pracy w biurze czasem w upalny dzień marzyła…Zdejmę buty, „szpilki 10 cm” mój przypis i będę iść po mokrym betonie w upał od bramki do altanki. Będę iść, nie na szpilkach. Ja byłam dziewczyną z domku. Potem nas wywłaszczono – dzielnica Nowe Miasto i poszliśmy do bloku. Szłam ulicą i pachniał mi każdy kawałek zieleni. Zazdrościłam, ale nie złośliwie, ludziom, którzy siedzieli w ogródkach, podlewali w upalny dzień rośliny. Mogłabym jeszcze dużo powiedzieć lub napisać. Cała przygoda z kupnem działki, dosyć śmieszna i trochę straszna. Dużo o ludziach. Wielu już nie ma na tym świecie. O tym jakim zbawieniem były ogródki w czasie koronawirusa, jakim ratunkiem. Tu można było zdjąć maski! O ludziach pełniących tu funkcje społeczne. Bardzo niewdzięczna często praca. O naszym Panu prezesie. Można pisać i mówić dużo. I tak się wszystkiego nie powie. Podsumowując, ogrody działkowe są super!

Z poważaniem, Regina Wróblewska.

Działka nr 225.