Poeci i artyści ruchu dadaistycznego, który niedawno obchodził swoje setne urodziny ─ a których
duch jest obecny w mojej wystawie ─ byli wyjątkowo otwarci na zabawę, eksperyment, błąd i przypadek. W ramach warsztatów Słowo-tłok zaczniemy naszą pracę od zabawy w tworzenie poezji dadaistycznej.

Wiersz dadaistyczny jest dziełem przypadku, zestawem losowo wybranych słów,
które stoją obok siebie bez wyraźnego zamysłu autorskiego. Taki utwór, mimo że nie powstał w
głowie poety, a raczej za sprawą jego rąk, miejscami ujawnia swą przewrotną logikę w
zaskakującym zbiorze fraz.

Jako materiał wyjściowy służący do tego specyficznego rodzaju kolażu użyjemy kilku książek
wydrukowanych w polskim alfabecie Braille’a, które ocaliłam kilka lat temu ze stosu likwidowanego zbioru bibliotecznego. Książki potraktujemy jak zbiór słów gotowych do ponownego użycia, a słowa jako zbiór znaków w sześciopunktowym systemie.
To zrobimy na rozgrzewkę i zachętę do dalszych niczym nieograniczonych eksperymentów, by następnie przejść do kolejnego etapu pracy ─ tworzenia poezji wizualnej. Korzystając z tych samych materiałów tekstowych, przeprowadzimy eksperyment przeniesienia sposobów pracy wizualnej nad obrazem typograficznym na pracę z alfabetem dotykowym. Reasumując, używając
metod wypracowanych przez artystów poezji wizualnej spróbujemy swoich sił w uprawianiu poezji haptycznej, gdzie każde słowo ma swoją materialną formę i fakturę. Będziemy łączyć je z różnymi
fakturami papieru, a także własnymi rysunkami w technice frotażu, nadając im przestrzenną formę.
Prace powstałe na warsztatach będą mogły być odczytywane zarówno przez zmysł wzroku, jak i
dotyku.

Mam nadzieję, że to doświadczenie wymiany poszerzy pole percepcji i zdolność
abstrakcyjnego myślenia wszystkich uczestników, nie wykluczając samej prowadzącej.

- Patrycja Orzechowska