Iza Tarasewicz, Uniform
Iza Tarasewicz, Uniform, 2011, obiekt (skóra zwierzęca, materiał), 30 × 35 × 104 cm
Kolekcja II Galerii Arsenał w Białymstoku. Praca zakupiona przez Podlaskie Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych
Bronisław Malinowski w Argonautach Zachodniego Pacyfiku (wyd. polskie: 1967) przywołał mit popularny wśród mieszkańców Wysp Trobrianda, wierzących, iż dusze zmarłych przenoszą się na wyspę Tuma. Żyjący tam ludzie starzeją się, a następnie odmładzają, zrzucając skórę. Zależność między „pozbyciem się skóry” a cyklicznością życia, stanowiąca istotę tych wierzeń, pozwala uczynić je tłem interpretacyjnym dla Uniformu Izy Tarasewicz.
Praca, zrealizowana w trakcie pobytu studyjnego artystki w Gruzji, prezentowana była na wieńczącej rezydencję wystawie The Creature (w ramach Artisterium 2011, Gruzińskie Muzeum Narodowe – Muzeum Historii Tbilisi). Tarasewicz wielokrotnie podkreślała, że w wypadku przygotowanych na ten pokaz obiektów istotne są okoliczności ich powstania – znalezienie się w nowym środowisku kulturowym, w porządku nieznanego języka, które skutkowało wyostrzeniem intuicji oraz uwrażliwieniem zmysłów na wszystko, co nie jest dane bezpośrednio. W orbicie poszukiwań artystki, zawsze skoncentrowanej na materii, najczęściej organicznej, związanej z biologicznym życiem człowieka i otaczającego go świata, pojawiła się nowa wartość – trudna do zdefiniowania energia wynikająca ze spotkania, dla której ciało i materia są jedynie locum.
Uniform, tak jak i inne obiekty stworzone w Gruzji, powstał ze znalezionych tam materiałów. Jego forma i znaczenia krążą wokół skojarzeń, jakie wywołuje tytuł pokazu: „the creature” – „istota żywa, żyjąca”. Artystkę interesuje wszystko to, co wiąże się z procesem życia, od jego inicjowania poprzez zmiany zachodzące w jego trakcie po obumieranie. Istotne są dla niej zwłaszcza kwestie dotyczące odprawianych na tej drodze rytuałów i związanych z nimi faz przejścia. Tworząc Uniform, Tarasewicz sięgnęła po porzuconą zwierzęcą skórę. Zabieg ów to interpretacja przekonania o wieczności materii, która nie ginie, a jedynie podlega przemianom. Artystka nadała jej nową formę, szyjąc „ubranie”, drugą skórę, która wciąż nasycona dawną energią staje się miejscem przygotowanym na coś nowego. Zrzucona skóra, przekształcona w nową jakość, jest figurą cyrkulacji materii, wielopłaszczyznowości jej przemian i nieustannej zmienności życia.
Izabela Kopania
Tekst opublikowany w książce I. Kopania, „Zbiór otwarty. Prace z Kolekcji II Galerii Arsenał w Białymstoku”, Białystok 2012
fot. Jan Szewczyk
fot. Jan Szewczyk
fot. Jan Szewczyk
Praca, zrealizowana w trakcie pobytu studyjnego artystki w Gruzji, prezentowana była na wieńczącej rezydencję wystawie The Creature (w ramach Artisterium 2011, Gruzińskie Muzeum Narodowe – Muzeum Historii Tbilisi). Tarasewicz wielokrotnie podkreślała, że w wypadku przygotowanych na ten pokaz obiektów istotne są okoliczności ich powstania – znalezienie się w nowym środowisku kulturowym, w porządku nieznanego języka, które skutkowało wyostrzeniem intuicji oraz uwrażliwieniem zmysłów na wszystko, co nie jest dane bezpośrednio. W orbicie poszukiwań artystki, zawsze skoncentrowanej na materii, najczęściej organicznej, związanej z biologicznym życiem człowieka i otaczającego go świata, pojawiła się nowa wartość – trudna do zdefiniowania energia wynikająca ze spotkania, dla której ciało i materia są jedynie locum.
Uniform, tak jak i inne obiekty stworzone w Gruzji, powstał ze znalezionych tam materiałów. Jego forma i znaczenia krążą wokół skojarzeń, jakie wywołuje tytuł pokazu: „the creature” – „istota żywa, żyjąca”. Artystkę interesuje wszystko to, co wiąże się z procesem życia, od jego inicjowania poprzez zmiany zachodzące w jego trakcie po obumieranie. Istotne są dla niej zwłaszcza kwestie dotyczące odprawianych na tej drodze rytuałów i związanych z nimi faz przejścia. Tworząc Uniform, Tarasewicz sięgnęła po porzuconą zwierzęcą skórę. Zabieg ów to interpretacja przekonania o wieczności materii, która nie ginie, a jedynie podlega przemianom. Artystka nadała jej nową formę, szyjąc „ubranie”, drugą skórę, która wciąż nasycona dawną energią staje się miejscem przygotowanym na coś nowego. Zrzucona skóra, przekształcona w nową jakość, jest figurą cyrkulacji materii, wielopłaszczyznowości jej przemian i nieustannej zmienności życia.
Izabela Kopania
Tekst opublikowany w książce I. Kopania, „Zbiór otwarty. Prace z Kolekcji II Galerii Arsenał w Białymstoku”, Białystok 2012
fot. Jan Szewczyk
fot. Jan Szewczyk
fot. Jan Szewczyk
Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego
Dofinansowano ze środków z budżetu Miasta Białegostoku
Zrealizowano przy wsparciu finansowym Urzędu Marszałkowskiego Województwa Podlaskiego w Białymstoku
