Praca Political Extras powstała na 6. edycję Biennale Sztuki Współczesnej w Moskwie. Za pośrednictwem strony internetowej www.massovki.ru, oferującej pracę dla statystów filmowych, ale też dla płatnych manifestantów, Anna Jermolaewa, austriacka artystka rosyjskiego pochodzenia, wynajęła 120 osób do udziału w masowej demonstracji „za” bądź „przeciw” Biennale. Każda z nich miała sama zdecydować, jakie stanowisko zajmie, i wybrać transparent z właściwym sloganem. Uwagę zwraca jedna z kobiet, która prosi o wyjaśnienie słowa „biennale”, po czym z satysfakcją wybiera hasło „Rób biennale, nie wojnę!”. Mechanizm najmu jest czytelny w trakcie całego filmu: ludzie dopytują, czy na pewno zostaną wynagrodzeni, w obawie przed oszustwem proszą o kontakt do organizatorów, a po wykonanym zadaniu kwitują odbiór 500 rubli honorarium i polecają się na przyszłość. Z ich wypowiedzi można wywnioskować, że mają doświadczenie w tego typu akcjach.

W 2012 roku przez Rosję przetoczyły się protesty przeciw oszustwu wyborczemu i elekcji Władimira Putina na prezydenta. Niedługo później miały miejsce proputinowskie demonstracje, których spontaniczność i szczerość były podawane w wątpliwość. W obliczu oskarżeń o manipulację Putin miał udzielić ironicznego komentarza, jakoby „aż tak wielu ludzi nie mogło zostać zmuszonych do wzięcia w nich udziału”. „Zwolennicy” zostali najpewniej zrekrutowani przez Internet. Jermolaewa posłużyła się stosowaną przez władzę metodą kupowania manifestacji, z powodzeniem wykorzystywaną do zarządzania życiem politycznym w Rosji. Skromne „extra” wynagrodzenie dla grup ekonomicznie zmarginalizowanych, „dodatek polityczny” do emerytur, rent i zasiłków, pomaga utrzymać ciągłość autorytaryzmu.

Political Extras podważa wiarygodność nie tylko przekazów medialnych, ale także autentyczności życia społecznego. Zaaranżowany przez artystkę „demokratyczny” wiec służy ukazaniu mentalnego zniewolenia jednostki, jej podporządkowania władzy, społecznego i ekonomicznego upokorzenia. Spomiędzy struktur systemu wyłania się obywatel, którego łatwo pochopnie zganić za kupczenie autonomią, ale równie łatwo pochopnie usprawiedliwić. Manifestacja w obrębie Biennale to też refleksja na temat miejsca artysty w zmanipulowanym społeczeństwie. Jermolaewa widzi jego rolę jako demaskatora działań władzy.