en
Menu
Strona główna - Galeria Arsenał

Wojciech Bąkowski, Miłość

Wojciech Bąkowski, Miłość

A-
A+

Wojciech Bąkowski

Miłość, 2009, film animowany, 5 min 13 s, wydruk klatki z filmu oprawiony w gablotę, 30 × 40 cm

Kolekcja II Galerii Arsenał w Białymstoku. Praca zakupiona przez Podlaskie Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych

Miłość Wojciecha Bąkowskiego jest tyleż autonomicznym dziełem sztuki, bezpośrednim i niewymagającym didaskaliów, co ponurą opowieścią, w której możemy doszukiwać się refleksu wewnętrznych przeżyć artysty. Klasyczna animacja powstała w oparciu o rysunki wykonane przez Bąkowskiego długopisem na papierze. Cechuje je estetyczna nonszalancja, którą ujednolica dwustrefowa kompozycja: w partii górnej znajduje się rozwibrowany, ruchomy obraz, w dolnej zaś odnoszący się do niego tekst. Między kolejnymi sekwencjami nie zachodzą związki przyczynowo-skutkowe: ani teksty, ani obrazy nie tworzą logicznego ciągu.
 
Rozwijana przez artystę narracja, ilustrowana dynamiczną, ale przytłaczającą i monotonnie powtarzającą się muzyką, to potok luźnych refleksji werbalizowanych w psychodelicznym niemal transie. Mroczne w klimacie, a jednocześnie niezwykle poetyckie notatki oddają natłok myśli, zmagania z emocjami, obsesjami i lękami oraz próby powiązania skojarzeń wyrwanych z różnych kontekstów. Niedbałe odręczne zapiski, następujące po sobie w równych odstępach czasu, niosą pozornie tylko bezładny przekaz, będąc w rzeczywistości rezultatem uważnej introspekcji i analitycznego spojrzenia na otoczenie. Wypowiedzi utrzymane w konwencji mowy potocznej są pełne językowych niezręczności i balansują na granicy bełkotu, a ich treść wydaje się wypływać z zaburzonej percepcji rzeczywistości. Lingwistyczne eksperymenty, służące poszukiwaniu właściwej metody opisu świata, zbliżają zainteresowania Bąkowskiego do poszukiwań Mirona Białoszewskiego, którego sam określa swoim mistrzem.
 
Konsekwentna postawa artystyczna Bąkowskiego wyrasta z zanurzenia w „rzeczywistości najniższej rangi”. Artysta chętnie przywołuje to określenie, użyte niegdyś przez Tadeusza Kantora, jako najtrafniej charakteryzujące zarówno jego własne działania, jak i poszukiwania kolegów z formacji Penerstwo, której jest członkiem. Bąkowski operuje spójną estetyką wyrastającą z kongruencji przeciwieństw: prymitywizmu i wyrafinowania, arogancji i wrażliwości, głębokiego przeżywania świata i pławienia się w rynsztoku.
 
Izabela Kopania

Tekst opublikowany w książce I. Kopania, „Zbiór otwarty. Prace z Kolekcji II Galerii Arsenał w Białymstoku”, Białystok 2012

Zrealizowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego

Zrealizowano przy wsparciu finansowym Prezydenta Miasta Białegostoku

Zrealizowano przy wsparciu finansowym Urzędu Marszałkowskiego Województwa Podlaskiego w Białymstoku

Katalog prac

Artyści