en
Menu
Strona główna - Galeria Arsenał

Alicja Bielawska, Przybrane kształty (pomiędzy)

Ułożona płasko na podłodze płyta z drewna. Przed nim, po prawej stronie, na niewielkiej kwadratowej podstawce znajduje się cienka, żółta rura z metalu. Jest zakrzywiona na górze. Ściany w pomieszczeniu białe.

Alicja Bielawska, Przybrane kształty (pomiędzy)

A-
A+

Alicja Bielawska

Przybrane kształty (pomiędzy), 2012, płyta meblowa, metal, farba, 110 × 162 × 100 cm

Kolekcja II Galerii Arsenał w Białymstoku. Praca zakupiona przez Podlaskie Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych

Obiekty Alicji Bielawskiej wyrosły z intensywnego doświadczenia bycia w świecie rzeczy. Jej poszukiwania należy usytuować w szerszym nurcie, jakim jest zwrot do materialności – w polskiej humanistyce i naukach społecznych odczuwany od lat. 90. XX wieku – i w grupie propozycji artystycznych, których autorzy w różny sposób przyglądają się przedmiotom. Prowadzone na gruncie sztuk wizualnych analizy biografii rzeczy wydobywają znaczenia przypisywane im przez człowieka, jak też różnorodne aspekty ich funkcjonowania, związane m.in. z udziałem w transakcjach społecznych.
 
Bielawska decyduje się na osobistą opowieść o przedmiotach, co nie znaczy, że wykorzystuje obiekty związane z jej prywatnym życiem. Ów osobisty pierwiastek ma wymiar uniwersalny i należy go rozumieć jako wspólny szerszej grupie odbiorców sposób doświadczania rzeczy: postrzegania ich, nazywania, wchodzenia z nimi w interakcje. Prace Bielawskiej bezpośrednio odnoszą się do przedmiotów codziennego użytku, aczkolwiek same w sobie nie mają nic wspólnego z zasadą utilitas. Tworząc je, artystka sięga po materiały zgoła banalne, jak linoleum, sztuczna okleina czy metalowe pręty, a każdy z wykorzystanych substratów jest nowy, a zatem pozbawiony śladów życia, warstwy znaczeń i odcisków historii – prywatnej czy będącej udziałem zbiorowości – jakie na przedmiotach pozostawia funkcjonowanie w uniwersum człowieka. W wypadku rzeczy konstruowanych przez Bielawską to odbiorca projektuje na nie sensy wygenerowane z archiwum wspomnień. Nawiązanie osobistych relacji z pracami ułatwiają ich proporcje oparte na zasadzie złotego podziału oraz skala odpowiadająca wzrostowi artystki, który przyjmuje ona za wzorzec wzrostu przeciętnego widza.
 
Uniwersalizm prac Bielawskiej zasadza się na tym, że można widzieć w nich znak nieuchwytnego. Nieuchwytne, choć zwykle oscyluje między znanymi pojęciami, strukturami czy motywami, ucieka klarownym definicjom. Wyobraźnia podsuwa liczne formy mogące być jego desygnatami, niemal zawsze jednak konstrukty te uznajemy za niepełne i „niedomknięte”, określamy je poprzez brak. Niemniej Przybrane kształty wydają się nosić w sobie esencję rzeczy, tak jakby były materializacją czegoś, co skłonni bylibyśmy nazwać istotą przedmiotów, ich niezbywalną częścią. Artystka wędruje po śladach, jakie w pamięci zostawiają zobaczone niegdyś kształty, zbiera rozproszone obrazy rzeczy, usiłuje uchwycić ich praformę, dla której odnajduje prosty kształt, intuicyjnie odbierany jako znany i bliski.
 
Izabela Kopania

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego

Dofinansowano ze środków z budżetu Miasta Białegostoku

Zrealizowano przy wsparciu finansowym Urzędu Marszałkowskiego Województwa Podlaskiego w Białymstoku

Katalog prac

Artyści