en
Menu
Strona główna - Galeria Arsenał

Oskar Dawicki, Okno dla palaczy - prototyp

Oskar Dawicki, Okno dla palaczy - prototyp

A-
A+

Oskar Dawicki

Okno dla palaczy – prototyp, 2007, instalacja, drewno, pleksi, filc, 125 × 87 cm

Kolekcja II Galerii Arsenał w Białymstoku. Praca podarowana Galerii Arsenał przez artystę

Okno dla palaczy było pierwotnie jednym z elementów wystawy Meblowanie mieszkania pułapki, zrealizowanej przez Oskara Dawickiego w 2007 r. w białostockiej Galerii Arsenał. Artysta stworzył wówczas pomieszczenie, którego absurdalny układ i charakter stanowiły całkowite zaprzeczenie wyobrażeń o funkcjonalności. Aranżując przestrzeń, Dawicki wykorzystał w większości dzieła, które stworzył wcześniej na potrzeby innych projektów. W iście surrealistycznym wnętrzu znalazły się więc Niewysychający obraz (pokryty wazeliną), płótna z wyhodowanym przez artystę grzybem Myrothecium verrucaria, zredukowany do ram obraz Panorama oraz druk opatrzony tytułem Inwokacja (inwokacja z Pana Tadeusza wydrukowana czcionką nieposiadającą polskich znaków). W telewizorze obejrzeć można było z kolei utrzymane w konwencji telezakupów wideo Skórka za wyprawkę – z Dawickim jako sprzedającym i pracą Rafała Bujnowskiego jako towarem oferowanym w promocyjnej cenie.
 
To, że Dawicki urządził wnętrze, posługując się własnymi pracami, pozwala usytuować Meblowanie mieszkania pułapki w szerszej grupie realizacji, w których artysta skupia się na sobie samym. Należy do nich m.in. poświęcona mu Praca magisterska*, której napisanie anonimowo zlecił przez Internet. Projekt pokazany w Arsenale odnosi się do problemów wynikających z „bycia artystą”, związanych m.in. z rynkiem i instytucjami sztuki, codziennym funkcjonowaniem w rzeczywistości, a przede wszystkim tworzeniem sztuki i życiem w jej obrębie. Symptomatyczne jest to, że wykorzystane obiekty całkowicie anektują przestrzeń, w której się znajdują, usuwają z niej twórcę i właściciela, a same pozostają w zawieszeniu, oscylując między sztuką (dziełem) a przedmiotem (meblem).
 
Designerskie Okno dla palaczy składa się z trzech elementów – izolowanego wylotu w szybie, przez który palacz może wysunąć rękę z papierosem, trójkątnego otworu pełniącego rolę ustnika oraz popielniczki przymocowanej do zewnętrznej framugi, tak by można było wygodnie strząsać popiół – umożliwiających palenie na zewnątrz bez konieczności wychodzenia z pomieszczenia. Ów prototyp wiele zdaje się zawdzięczać postawie artysty – także palacza – który z dużą dozą humoru, absurdu i ironii patrzy zarówno na świat rzeczy, jak i na świat sztuki.
 
Izabela Kopania
 
*  Praca w Kolekcji II Galerii Arsenał w Białymstoku.

Katalog prac

Artyści