en
Menu
Strona główna - Galeria Arsenał

Vahram Aghasyan, Ghost City

VahramAghasyan-9 Na zdjęciu  szkielet bloku  częściowo zatopionego  w wodzie. Nad nimi niebo, w tle budynki i góry.

Vahram Aghasyan, Ghost City

A-
A+

Vahram Aghasyan

Ghost City, 2007, 3 fotografie, kolorowy druk na PCV, 100 × 133 cm

Kolekcja II Galerii Arsenał w Białymstoku. Praca zakupiona przez Podlaskie Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych

Fotografie Vahrama Aghasyana to komputerowo przetworzone ujęcia szkieletów bloków znajdujących się w dzielnicy Mush w Giumri. Plan zbudowania zupełnie nowego kwartału mieszkalnego, położonego blisko centrum miasta, był odpowiedzią władz Związku Radzieckiego na ogromne zniszczenia, jakich Armenia – wówczas jedna z republik radzieckich – doznała w trakcie trzęsienia ziemi w 1988 r. Giumri, położone w północno-zachodniej części kraju, było jednym z miast, które ucierpiały najbardziej. Prace konstrukcyjne rozpoczęto już w 1989 r. Zostały przerwane wraz z upadkiem Związku Radzieckiego i nigdy nie podjęto ich na nowo.

 

Zdjęcia szarych betonowych elewacji przeprutych oknami, fragmentów ścian najeżonych prętami żelaza mieszczą się w repertuarze obrazów dystopijnych, ukazujących świat po katastrofie. Sporych rozmiarów miasto domów-duchów jawi się jako przestrzeń niczyja, miejsce porzucone i opustoszałe. Dzielnica Mush nie jest jednak terenem zdewastowanym czy nawiedzonym przez kataklizm. Jej status jest jeszcze bardziej zagmatwany – to fragment miasta, które nigdy nie zostało zbudowane, to dziesiątki domów, w których nikt nie zamieszkał. Dzielnica, z przyczyn politycznych i ekonomicznych, została skazana na niszczenie, zanim w ogóle ją ukończono.

 

Ghost City Aghasyana to cykl obrazów mówiących o klęsce utopii. Wątek idealistycznej wizji, która nie doczekała się spełnienia albo została zrealizowana w opaczny sposób, obecny jest w fotografiach na kilku poziomach. Z jednej strony to sama dzielnica, pomyślana jako luksusowa, w której budowę włożono ogromne środki finansowe. Nietypowe było jej położenie w pobliżu centrum, a nie na przedmieściach, a kontekst Armenii po trzęsieniu ziemi nadawał jej tak propagandowych, jak konsolacyjnych rysów. Utopijny wymiar miała też sama architektura utrzymana w duchu modernizmu. Wiele osiedli zrealizowanych w latach 60.–80. ubiegłego wieku w krajach bloku wschodniego dobrze oddaje klęskę modernistycznej idei budownictwa mieszkaniowego. Te obszary niejako spaja nadrzędna utopia polityczna, która przez dekady ujawniała swój dystopijny wymiar. Aghasyan wirtualnie dokonuje kolejnego aktu zniszczenia, być może ostatecznego. Zanurza miasto w wodzie, a gestu tego trudno nie skojarzyć z biblijnym potopem.

Izabela Kopania




Audiodeskrypcja:

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego

Dofinansowano ze środków z budżetu Miasta Białegostoku

Zrealizowano przy wsparciu finansowym Urzędu Marszałkowskiego Województwa Podlaskiego w Białymstoku

Katalog prac

Artyści