Iza Tarasewicz, Dimensional compression
Iza Tarasewicz
Dimensional compression, 2014, obiekt, płyta MDF, płótno, 55 (wys.) × 40 (szer.) × 60–400 (dł.) cm
Kolekcja II Galerii Arsenał w Białymstoku. Praca zakupiona przez Galerię Arsenał
/ fot. Maciej Zaniewski
Poszukiwania artystyczne Izy Tarasewicz od początku koncentrowały się na materii. Artystka posługiwała się nią w sposób bezpośredni, traktując ją jednocześnie jako narzędzie refleksji o kondycji człowieka. Sięgała po materiały organiczne, budzące wstręt, jak jelita, pęcherze moczowe czy tłuszcz. Dimensional compression mieści się w tym samym nurcie, prezentuje jednak nowe podejście. Tarasewicz zajęła się tym, co jest poza zasięgiem naszych zmysłów. Zainteresowała ją elementarna budowa materii oraz opisujące ją teorie naukowe. Przełomowe pod tym względem były pobyty studyjne artystki w Gruzji i Berlinie (2011, 2014).
Zmiana toru przemyśleń ujawnia się poprzez formę obiektów. Mniej w nich amorficzności, więcej geometrii, modułów wzorowanych na diagramach i schematach. Prace Tarasewicz stały się bardziej powściągliwe i zdyscyplinowane. Odwołania do nauk ścisłych, przy silnym pierwiastku humanistycznym, sprawiają, że abstrakcyjne obiekty mimo hermetyczności postrzega się jako mające moc objaśniania rzeczywistości. Komentując swoje realizacje, artystka podkreśla, że interesuje ją życie rzeczy, energia materii, zderzenia cząstek. O świecie rzeczy myśli holistycznie, poszukuje interakcji między przedmiotami, porządku rządzącego uniwersum, a także jego odchyleń –decydujących o powstaniu nowych jakości.
Obiekt Dimensional compression tworzą jednakowe płaskie, sześciokątne elementy połączone tak, że całość przypomina harmonię. Kilkumetrowy przedmiot po złożeniu ma zaledwie kilkadziesiąt centymetrów długości. Ta przestrzenna kompaktowość odnosi się do potrzeby kompresji materii i energii. Tarasewicz wskazuje też na inspirację ludzkim DNA i jego zdolnością do kondensacji ogromnych zasobów informacji. Obiekt przywołuje podstawowe modele i struktury znane z biologii i fizyki oraz teorie poświęcone wymiarom przestrzeni. Zwrot w stronę naukowych obrazów nie oznacza, że taktylne czy zapachowe własności substancji przestały mieć dla artystki znaczenie. Faktura materiału, jego gęstość i temperatura są wciąż istotne. Dimensional compression to obiekt wykonany ręcznie z płótna i płyty MDF wedle zasad rządzących konstrukcją akordeonu. Rzemiosło przeplata się z techniką, namacalność materii z naukową abstrakcją, model harmonii z teoriami budowy Wszechświata.
Izabela Kopania
Zmiana toru przemyśleń ujawnia się poprzez formę obiektów. Mniej w nich amorficzności, więcej geometrii, modułów wzorowanych na diagramach i schematach. Prace Tarasewicz stały się bardziej powściągliwe i zdyscyplinowane. Odwołania do nauk ścisłych, przy silnym pierwiastku humanistycznym, sprawiają, że abstrakcyjne obiekty mimo hermetyczności postrzega się jako mające moc objaśniania rzeczywistości. Komentując swoje realizacje, artystka podkreśla, że interesuje ją życie rzeczy, energia materii, zderzenia cząstek. O świecie rzeczy myśli holistycznie, poszukuje interakcji między przedmiotami, porządku rządzącego uniwersum, a także jego odchyleń –decydujących o powstaniu nowych jakości.
Obiekt Dimensional compression tworzą jednakowe płaskie, sześciokątne elementy połączone tak, że całość przypomina harmonię. Kilkumetrowy przedmiot po złożeniu ma zaledwie kilkadziesiąt centymetrów długości. Ta przestrzenna kompaktowość odnosi się do potrzeby kompresji materii i energii. Tarasewicz wskazuje też na inspirację ludzkim DNA i jego zdolnością do kondensacji ogromnych zasobów informacji. Obiekt przywołuje podstawowe modele i struktury znane z biologii i fizyki oraz teorie poświęcone wymiarom przestrzeni. Zwrot w stronę naukowych obrazów nie oznacza, że taktylne czy zapachowe własności substancji przestały mieć dla artystki znaczenie. Faktura materiału, jego gęstość i temperatura są wciąż istotne. Dimensional compression to obiekt wykonany ręcznie z płótna i płyty MDF wedle zasad rządzących konstrukcją akordeonu. Rzemiosło przeplata się z techniką, namacalność materii z naukową abstrakcją, model harmonii z teoriami budowy Wszechświata.
Izabela Kopania
