en
Menu
Strona główna - Galeria Arsenał

Kontrakt rysownika

22.06.2018 - 23.08.2018 / 18:00

Kontrakt rysownika

22.06.2018 - 23.08.2018
Otwarcie: Otwarcie: 22.06.2018 / 18:00
Miejsce: Miejsce: Galeria Arsenał, ul. A. Mickiewicza 2
Artyści: Artyści: Karolina Bielawska, Julie Chovin, Rafał Żarski
Kuratorki: Kurator: Agata Chinowska, Sylwia Narewska
A-
A+
W sierpniu 1694 roku pani Herbert i rysownik Neville, bohaterowie filmu Petera Greenawaya, zawarli kontrakt: „Pan Neville wypożyczył swoje usługi jako rysownik na 12 dni, aby mógł sporządzić 12 rysunków: posiadłości, ogrodów, parków i budynków pana Herberta. Sam wybierał widoki do rysunków, kierując się przy tym radą pani Herbert (…)”.
Galeria Arsenał znajduje się w centrum Białegostoku, w zabytkowym budynku przy Pałacu Branickich. Teoretycznie Kontrakt rysownika Greenawaya mógłby się rozgrywać właśnie tu. Nawiązując do słynnego dzieła angielskiego reżysera i biorąc pod uwagę kontekst miejsca, Galeria zaprosiła troje artystów do stworzenia dzieła/projektu artystycznego, którego tematem będzie Pałac Branickich. Każde z nich spędziło tu nieco więcej czasu niż pan Neville w posiadłości pana Herberta. W efekcie powstały trzy niezależne realizacje, na szczęście bez trupa w tle. Wystawa „Kontrakt rysownika” stanowi podsumowanie pobytów rezydencyjnych, w których od lipca do września 2017 roku uczestniczyli kolejno: Karolina Bielawska, Julie Chovin i Rafał Żarski. I chociaż Galeria Arsenał mieści się w sąsiedztwie Pałacu od ponad 50 lat, „Kontrakt rysownika” jest pierwszą wystawą, której tematem stało się to szczególne usytuowanie instytucji. 

Pałac Branickich jest centralnym punktem i najważniejszym budynkiem w mieście. W 1691 roku Stefan M. Branicki rozpoczął przebudowę swojej białostockiej siedziby, przekształcając ją w barokową rezydencję wg projektu znanego już wówczas holenderskiego architekta Tylmana z Gameren. Prace trwały do 1697 roku, a śmiałe decyzje architekta zadecydowały o dzisiejszym wyglądzie Pałacu. Plany Stefana Branickiego rozwinął z wielkim powodzeniem jego syn Jan Klemens, i to on nazywany jest twórcą wielkiego Białegostoku. Nie można pominąć roli trzeciej żony hetmana Branickiego, Izabelli z Poniatowskich Branickiej, która „wniosła do związku pół miliona złotych posagu i wyższą kulturę”.
 
Jako pierwsza odwiedziła Białystok Karolina Bielawska, dla której charakterystyczna jest praca z historią i kontekstem miejsca. Często tworzy ona malarskie prace site-specific, buduje własną narrację, odnosząc się jednocześnie do samej istoty malarstwa. Pobyt artystki w Galerii Arsenał zbiegł się z pracami konserwatorskim w Auli Wielkiej Pałacu Branickich. Ta sytuacja stała się punktem wyjścia dla Bielawskiej. Stworzyła ona instalację malarską zatytułowaną Kompleks, na którą składają się trzy obrazy namalowane dokładnie takimi samymi kolorami i typem farb (krzemianowe), jakich użyto w czasie prac restauracyjnych w Auli. Tytułowy Kompleks odwołuje się do przestrzeni Pałacu Branickich: jego wystroju i architektury, a także do całego zespołu parkowo-pałacowego. Z drugiej strony nawiązuje do losów Pałacu i punktów zwrotnych w jego historii. Bielawska zwraca uwagę na problem niszczenia dóbr kultury i sytuacji architektury pałacowej po zmianach politycznych i społecznych w XX wieku. I w końcu realizacja artystki jest przede wszystkim pracą czysto malarską, mierzącą się ze strukturą malarstwa, a więc organizacją wszystkich elementów składających się na tę dyscyplinę sztuki wizualnej – począwszy od strony materialnej, technicznej poprzez znaczenie i treść obrazu aż do samej idei obrazowania myśli, emocji.
 
Rafał Żarski również zrealizował pracę odnoszącą się bezpośrednio do zespołu parkowo-pałacowego Branickich pt. W środku miasta stoi pałac. To trójkanałowa instalacja wideo, której jedna część została nakręcona z lotu ptaka, założeniem drugiej jest pokazanie naturalnego rytmu dnia w pałacowych ogrodach, trzecia z kolei jest układem choreograficznym z udziałem aktorów. Praca Żarskiego konfrontuje założenie pałacowe z czasów hetmana Branickiego z jego aktualną funkcją, użytecznością i sposobem jego wykorzystywania przez dzisiejszych mieszkańców Białegostoku. Wideo ma charakter instruktażowego mockumentu, którego scenariusz powstał na podstawie codziennych obserwacji pałacowego otoczenia, powtarzających się zdarzeń wynikających z okolicznej scenerii, panującej tu atmosfery, a także regulacji dotyczących korzystania z pałacowej infrastruktury.
 
Rezultatem miesięcznego pobytu w Białymstoku francuskiej artystki Julie Chovin jest projekt składający się z filmu oraz części inspirowanej architekturą mieszkaniową Białegostoku lat 90. XX wieku i początku XXI. Film zatytułowany Escaped in a Formal Garden / Uciekinierzy w ogrodzie formalnym nawiązuje do konwencji filmów przyrodniczych. Z pałacowymi ogrodami Izabelli i Klemensa Branickich sąsiadowało zoo, zwane Zwierzyńcem, w którym można było zobaczyć egzotyczne zwierzęta sprowadzane z dalekich krajów. Artystka wykorzystała ten wątek, tworząc niemalże remake Jurassic Park. Druga, o wiele bardziej złożona praca zatytułowana Variations on Residences: Białystok / Wariacje na temat rezydencji: Białystok wynikła z licznych wędrówek i spacerów Chovin po Białymstoku. Artystka wyszła poza mury pałacu i ogrodów i dotarła do oddalonych od centrum osiedli mieszkaniowych. Ich zabudowa wprawiła ją w osłupienie. Rzeczywiście, jest na co popatrzeć. Tu bowiem zasada „less is a bore” (mniej znaczy nudniej) Roberta Venturiego – będąca parafrazą słynnego „less is more” (mniej znaczy więcej) klasyka modernizmu Miesa van der Rohe – została z rozmachem zastosowana przez architektów projektujących osiedla Nowe Miasto II, Leśna Dolina czy tzw. Nowe Bojary. Venturi do dziś uznawany jest za jedną z najważniejszych postaci postmodernizmu w architekturze, i jeśli postmodernizm to pastisz, mieszanie stylów, a jego główną zasadą jest brak zasad, to białostockie osiedla powinny zostać uznane za perłę polskiego postmodernizmu. Wydaje mi się, że doskonale obrazuje to cytat z tekstu Grażyny Dąbrowskiej-Milewskiej, opublikowanego w książce Zabudowa mieszkaniowa w kształtowaniu przestrzeni miasta Białystok 1989–2004, opisujący zabudowę mieszkaniową ul. Krętej (część osiedla Nowe Miasto II): „Autorka arch. Agnieszka Duda operuje formami znanymi i akceptowanymi, wywodzącymi się z tradycji dobrej architektury miejskiej. Mamy tu przede wszystkim elementy architektury egzystencjalnej, przełożonej na język przestrzeni architektonicznej; granice wyznaczone przez obrzeżną zabudowę, symboliczne bramy – wejścia do zespołu flankowane basztami, miejsce – zielone serce oazy”, i dalej: „Zwraca uwagę starannie dobrana, stonowana kolorystyka, zgaszona zieleń, szarości, kremy – na ścianach i ciepła terakotowa czerwień dachów. W dalszej perspektywie zespół prezentuje się jako małe miasteczko o malowniczej sylwecie z rozedrganą linią dachów. Dzięki swej zawartości stwarza wrażenie obronnego – zabudowa brzegowa bezpiecznie chroni wnętrze”[*].

Chovin doszukała się w tych „dobrze znanych formach” elementów pałacowych – czyżby autorka książki miała na myśli właśnie Pałac Branickich jako inspirację dla postmodernistycznych białostockich osiedli? Artystka wykonała serię zdjęć zatytułowaną Post-pałac – trzy z nich można zobaczyć na wystawie „Kontrakt rysownika”. No i w końcu te kolory, opisane przez autorkę wspomnianej publikacji – w czasie pobytu w Białymstoku Chovin poznała bardzo ważny termin charakterystyczny dla polskiego osiedla mieszkaniowego: PASTELOZA!
 
 
 Agata Chinowska


[*]    G. Dąbrowska-Milewska, „Rozwój osiedla Nowe Miasto II”, w: Zabudowa mieszkaniowa w kształtowaniu przestrzeni miasta Białystok 1989–2004, pod red. G. Dąbrowskiej-Milewskiej, Białystok 2005, s. 131.

Wydarzenia towarzyszące:
Oprowadzanie autorsko-kuratorskie po wystawie, 23.06.2018, godz. 11

Karolina Bielawska

ur. 1986

2015-2010 Akademia Sztuki Pięknych w Warszawie
2011-2006 Uniwersytet Warszawski

Karolina Bielawska jest młodą artystką, która w swoich działaniach wykorzystuje malarstwo, rysunek, instalację. Absolwentka Wydziału Sztuki Mediów warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. W 2015 roku obroniła dyplom w Pracowni Przestrzeni Malarskiej Leona Tarasewicza i Pawła Susida, wybrany do wystawy Coming Out Najlepsze dyplomy ASP w Warszawie (2015) i do międzynarodowego projektu Hosted Simply prezentowanego w Spectrum Tower w Warszawie (2015) i Heiligienkreuzer Hof w Wiedniu (2016). Finalistka konkursu Artystyczna Podróż Hestii (2015) i II Konkursu Ale Sztuka! Młode Malarstwo Polskie (2016). Uczestniczka pierwszej edycji Biennale de La Biche (2017) – najmniejszego biennale sztuki współczesnej na świecie. W 2016 razem z rumuńską kuratorką, Larisą Crunṭeanu, zrealizowała międzynarodowy audiowizualny projekt, The Telenational Dream, prezentowany w warszawskim Kinie Iluzjon. W latach 2012-2016 współpracowała z Miejscem Projektów Zachęty jako organizatorka wystaw. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2017). Mieszka i pracuje w Warszawie.

wystawy indywidualne:
2016
Fatamorgana, Spectra Art Space, Warszawa
Później i trochę wcześniej, Pawilon Sztuki, Warszawa

wybrane wystawy grupowe:
2017
Megalit. Karolina Bielawska, Zuza Golińska, Miejsce Projektów Zachęty, Warszawa
À la Flamande 2 – Portret, Galeria Propaganda, Warszawa
Jednoczesność zdarzeń, Centrum Sztuki Współczesnej, Toruń
Biennale de La Biche, Grand cul de sac marin, Gwadelupa
2016
Postój ze sztuką, przystanki autobusowe w przestrzeni miasta, Galeria Sztuki im. Jana Tarasina, Kalisz
Pusto, Galeria Sztuki im. Jana Tarasina, Kalisz
À la Flamande 1 – Martwa natura, Galeria Propaganda, Warszawa
Wśród twarzy, Państwowa Galeria Sztuki, Sopot
Hosted Simply, Heiligenkreuzer Hof, Wiedeń
2015
Coming Out – Najlepsze dyplomy ASP w Warszawie 2015, Kamienica hrabiego Raczyńskiego, Warszawa
Hosted Simply, Spektrum Tower, Warszawa
Homo homini, Galeria Sektor I, Jaworzno
Gęsia skórka, dawny Dom Słowa Polskiego, Warszawa
Mimikra, Państwowe Muzeum Etnograficzne, Warszawa
2014
Lekcja, Miejsce Projektów Zachęty, Warszawa
Sto*Disegnando/Rysuję, Galeria V9, Warszawa
Światoobraz, Pałac Branickich, Warszawa
Plener z Miłoszem, Galeria Spokojna, Warszawa

Julie Chovin

fot. Julien Menand
Ur. w Valence, Francja
Mieszka i pracuje między Paryżem i Berlinem.

Edukacja:
2013-2012 Weißensee. Kunsthochschule Berlin
2006-2001 École Supérieure d`Art et Design. Saint-Étienne. Francja
2001-1998 Lycee Montplaisir. Valence. Francja

Wystawy indywidualne
2016 Crossed view on a city scape. CK Zamek. Poznań
2016 American Landscape. Chez Volume. Paryż
2015 L’agence. Rezdechaussee. Bordeaux. Francja
2010 Galeria RX, Paris. Laureatka Nagrody Icart 2009
2009 Objects 2.0. la Générale en manufacture. Sèvres. Francja
2008 Plain. Pavillon d’art plastique. Pantin. Francja

Wybrane wystawy grupowe
2017 Oczy w betonie. Łectwo. Poznań
2016 INTERMARIUM. Galeria BWA Sokół. Nowy Sącz
2016 Die Gezeiten. 48 Stunden Neukölln. Transmitter. Berlin
2016 INTERMARIUM. Chimera-Project. Budapeszt. Kuratorzy: Łukasz Białkowski.Piotr Sikora
2015 Yes to all. Chez Treize. Paryż
2015 La Belle Absente. Atelier Borel. Paryż
2015 Anonyme Zeichner. Galerie Nord/Kunstverein Tiergarten. Berlin
2015 BOTSCHAFT/en/er. 48 Stunden Neukölln. Transmitter. Berlin
2015 Occupied Emotions. Broelmuseum. Kortrijk. Belgia
2015 #TABS. Temporary artist’s bookshop. LAGE EGAL. Berlin
2014 MOnuMENTS. Tête. Berlin
2014 [R]EWOLUCJA. z kolektywem Palce Lizać Ugorka i Olszy II. Kraków
2014 Kreuzberg Pavillon. I am looking for a job in this city. Berlin
2014 Anonyme Zeichner. Pavillon am Milchhof. Berlin
2013 LCMV#1. Das Gift. Berlin
2013 Anonyme Zeichner. Galerie Nord/Kunstverein Tiergarten. Berlin
2012 Künstlerpostkarten. Goethe Institut. Lyon
2011 Corps. tel qu’il est. Gallery Guigon. Paris
2010 CHIC ART FAIR. Paris. Gallery Maison d’art. Osaka. Japonia
2010 Access & Paradox Open Art Fair. Paryż
2010 La Plateforme. Little Big Bang. Paryż
2010 GRENZGANGER. la Générale en manufacture. Sèvres. France Curator: Arnika Mull
2010 E-ma/ Gallery Maison d’art. Osaka. Japonia
2010 Galerie 34, Paris. Jeune Collection III, Encore, encore… Art collection Nicolas Laugero Lasserre. Kurator: Anair Demir

Nagrody/Granty/Rezydencje
2016 CK Zamek, Poznań. dwumiesięczna rezydencja
2013 Mécanismes pour une Entente – Rumunia/Węgry/Słowacja/Polska. warsztaty
2012/2013 – Deutcher Akademischer Austausch Dienst. DAAD Research Grant
2009 Paryż. Nagroda Icart
2008-2009 la Générale en manufacture. Sèvres. France

Rafał Żarski

Urodzony w 1989 roku. W latach 2011-2016 studiował na kierunku multimedia na Akademii Sztuki w Szczecinie, zakończone dyplomem magisterskim zrealizowanym w Pracowni Fotomediów pod opieką Łukasza Skąpskiego i Pawła Kuli oraz w III Pracowni Malarstwa pod opieką Wojciecha Łazarczyka i Jakuba Czyszczonia. Laureat Nagrody Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego dla studentów wyższych szkół artystycznych za wybitne osiągnięcia twórcze w roku 2013. Stypendysta Prezydenta Miasta Szczecina w roku 2014.

Od roku 2016 prowadzi wraz z Tomkiem Pawłowskim eksperymentalne biuro podróży – Muzealne Biuro Wycieczkowe. Aktualnie mieszka i pracuje w Poznaniu.

Wystawy indywidualne:
- „Time is Over” / Bank Pekao Project Room, Centrum Sztuki Współczesnej w Warszawie, 2016
- „Proste historie” / Galeria Scena w Koszalinie, 2014

Wybrane wystawy grupowe:
- „Patrząc z ukosa ale nie zezem” / Instytut Polski w Berlinie, 2017
- “Young Poland - Afterimages of Reality” / Ludwig Museum, Budapeszt, 2016
- „Jakoś to będzie – Czuwaj” / Biuro Wystaw, Warszawa, 2016
- „WRO Media Biennale 2015” / Wrocław, 2015
- “Toward the West” / Glogouair Berlin, 2014
- „GMO Zabija Miodek” / Miejsce Projektów Zachęty, Warszawa, 2013

Patroni medialni

Galeria Arsenał - miejska instytucja kultury

Kontrakt rysownika. Widok wystawy

Ogólny widok wystawy. Pomieszczenie o białych ścianach. Na ścianie , po prawej stronie zdjęcia oraz na czołowej ścianie  zawieszone są obrazy.

Powiązana Edukacja

Blok zrobiony z tektury w kształcie zamku. Dwupiętrowy w kolorze białym, pomarańczowym i niebieskim, z sześcioma balkonami i wieloma oknami. Po dwóch stronach na dachu znajdują się mini wieże na szczycie których znajdują się białe chorągiewki.
01.07 - 21.08

Letnie warsztaty dla dzieci towarzyszące wystawie "Kontrakt rysownika"