Natalia LL, Przedmioty codzienne
Natalia LL
Przedmioty codzienne (element), 1994, fotografia na płótnie, 150 × 115 cm
Kolekcja II Galerii Arsenał w Białymstoku. Praca zakupiona przez Galerię Arsenał
W centrum poszukiwań artystycznych Natalii LL znajduje się erotyka. Artystka w latach 60. i 70. ubiegłego wieku zajmowała się seksualnością i kobiecością oraz tabu, jakie wiązane było z seksem i kobiecą przyjemnością. Jednym z narzędzi służących do analizowania tych zagadnień była m.in. konsumpcja, w ówczesnej Polsce problematyczna ze względów ekonomicznych i polityczno-obyczajowych. Artystka, wykorzystując dwuznaczne gesty i rekwizyty, a także wizerunki ciała własnego i ciał modelek, umiejętnie żonglowała skojarzeniami i aluzjami, a kwestiom uniwersalnym przyglądała się przez pryzmat osobistych przeżyć.
Zdjęcia przedstawiające kolejne sekwencje aktu miłosnego pojawiły się w twórczości Natalii LL w końcu lat 60. Artystka wracała do tego motywu wielokrotnie; powielała poszczególne ujęcia w obrębie jednej pracy, budując rytmiczne schematy kompozycyjne. W instalacji Przedmioty codzienne, z której pochodzi obiekt znajdujący się w kolekcji Galerii Arsenał, tkaniny zadrukowane zdjęciami ukazującymi zbliżenia rozłożyła na dwóch krzesłach, stole i szpitalnym łóżku. Staranne kompozycje oraz skupienie na formie każdego z ujęć sytuują je poza estetyką pornografii. Artystka w sposób bezpośredni i zarazem wysublimowany mówi o jednej z warstw tożsamości człowieka – niezwykle ważnej, a jednocześnie stabuizowanej seksualności.
W rozważaniach Natalii LL o erotyce istotne są odniesienia filozoficzne. Artystce bliskie jest ujęcie Platona, który w Uczcie opisał pierwszego człowieka jako istotę dwoistą, jedno- lub dwupłciową. Mówił o istnieniu archetypicznych bytów – kobiety-kobiety, mężczyzny-mężczyzny i androginicznego spojenia kobieta-mężczyzna – które rozdzielone zostały na skutek interwencji boskiej. Zarówno kobiety, jak i mężczyźni dążą do odzyskania pierwotnej jedni, a powrót do pełni, będący efektem odczuwania braku, odbywa się poprzez akt seksualny. Obok radosnej strony erotyki artystka podkreśla też jej mroczny wymiar, przejawiający się w lęku i wyparciu. Zdjęcia oddają współistnienie tych sprzecznych pierwiastków, zawieszając erotykę i akt seksualny między codziennością a mistyką, doznaniem przyjemności a powrotem do pełni.
Izabela Kopania
Zdjęcia przedstawiające kolejne sekwencje aktu miłosnego pojawiły się w twórczości Natalii LL w końcu lat 60. Artystka wracała do tego motywu wielokrotnie; powielała poszczególne ujęcia w obrębie jednej pracy, budując rytmiczne schematy kompozycyjne. W instalacji Przedmioty codzienne, z której pochodzi obiekt znajdujący się w kolekcji Galerii Arsenał, tkaniny zadrukowane zdjęciami ukazującymi zbliżenia rozłożyła na dwóch krzesłach, stole i szpitalnym łóżku. Staranne kompozycje oraz skupienie na formie każdego z ujęć sytuują je poza estetyką pornografii. Artystka w sposób bezpośredni i zarazem wysublimowany mówi o jednej z warstw tożsamości człowieka – niezwykle ważnej, a jednocześnie stabuizowanej seksualności.
W rozważaniach Natalii LL o erotyce istotne są odniesienia filozoficzne. Artystce bliskie jest ujęcie Platona, który w Uczcie opisał pierwszego człowieka jako istotę dwoistą, jedno- lub dwupłciową. Mówił o istnieniu archetypicznych bytów – kobiety-kobiety, mężczyzny-mężczyzny i androginicznego spojenia kobieta-mężczyzna – które rozdzielone zostały na skutek interwencji boskiej. Zarówno kobiety, jak i mężczyźni dążą do odzyskania pierwotnej jedni, a powrót do pełni, będący efektem odczuwania braku, odbywa się poprzez akt seksualny. Obok radosnej strony erotyki artystka podkreśla też jej mroczny wymiar, przejawiający się w lęku i wyparciu. Zdjęcia oddają współistnienie tych sprzecznych pierwiastków, zawieszając erotykę i akt seksualny między codziennością a mistyką, doznaniem przyjemności a powrotem do pełni.
Izabela Kopania
