en
Menu
Strona główna - Galeria Arsenał

Oskar Dawicki, Owoc lęku, warzywo spokoju

Oskar Dawicki, Owoc lęku, warzywo spokoju

A-
A+

Oskar Dawicki

Owoc lęku, warzywo spokoju, 2006, instalacja

Kolekcja II Galerii Arsenał w Białymstoku. Praca podarowana Galerii Arsenał przez artystę

Praca Oskara Dawickiego w metaforyczny sposób mówi o jednym z najtrudniejszych stanów funkcjonowania człowieka w otaczającej go rzeczywistości: o wegetacji. Konfrontacja literalnego i potocznego rozumienia tego słowa wskazuje na zakorzenioną w jego znaczeniu wewnętrzną sprzeczność. Z jednej strony bowiem „wegetacja” oznacza wzrost i rozwój, z drugiej zaś pozbawione poczucia sensu, czysto fizjologiczne trwanie. Instalacja Dawickiego odnosi się do drugiego, mniej optymistycznego znaczenia „wegetacji”.
 
Zasadniczy element pracy stanowi niepozorna, aczkolwiek jak na młodą roślinę dosyć bujna fasola rosnąca na parapecie galeryjnego okna. Zasadzona została w nietypowej doniczce – plastikowym opakowaniu opatrzonym nazwą Tranxene. Towarzyszy jej krótki opis rośliny oraz zawieszona na ścianie ulotka dołączana do opakowania leku. Informuje, że Tranxene to środek stosowany w przypadkach nasilonego lęku, zaburzeniach wzorca snu, drgawkach.
 
Wegetacja fasoli możliwa jest dzięki wsparciu farmakologicznemu – to z Tranxene czerpie ona swą siłę. By utrzymać się „w pionie”, musi być sztucznie wspomagana. Jej istnienie i kolejne etapy rozwoju stoją pod znakiem zapytania. Czy bez leku będzie w stanie żyć? Wykorzystane przez artystę opakowanie po benzodiazepinie automatycznie nasuwa tu porównanie z psychiczną kondycją człowieka. Chorzy cierpiący na zaburzenia afektywne, by właściwie funkcjonować, sztucznie tłumią paraliżujący strach. Lecznicza siła farmaceutyków jest w tym wypadku zwodnicza – w przeciwieństwie do antydepresantów Tranxene działa niemal natychmiast, doraźnie niwelując stany lękowe. Tak jak szybko działa, tak samo szybko uzależnia; uspokaja i koi, ale z pewnością nie leczy.
 
Owoc lęku, warzywo spokoju to praca, która niejako wbrew współczesnemu kultowi sukcesu i optymizmu mówi o trudnościach, zastoju i porażkach. Obok innych prac Oskara Dawickiego, np. W hołdzie Albrechtowi Dürerowi (2002) czy wideo Przepraszam (2005), interpretować ją można jako kolejną wypowiedź na temat kondycji artysty, jego obecności w świecie sztuki i stawianych wobec niego wymagań. Wszystkie przywołane realizacje ironicznie odnoszą się nie do artystycznych sukcesów, ale do niepowodzeń, które pociągają za sobą szereg konsekwencji. Poetycki tytuł instalacji i wykorzystane w niej pudełko po benzodiazepinie pozwalają umieścić pracę także w kontekście rozważań na temat związków między stanami obniżonego nastroju a twórczością, w których proces twórczy rozumiany jest jako narzędzie odbudowy świata wewnętrznego. Być może pracę nad Owocem lęku, warzywem spokoju rozumieć można także jako terapeutyczną na swój sposób drogę od lęku do spokoju.
 
Izabela Kopania

Katalog prac

Artyści

Posłuchaj kolekcji!