en
Menu
Strona główna - Galeria Arsenał

Jarosław Kozakiewicz, IGO (Zidentyfikowane Obiekty Geometryczne)

Jarosław Kozakiewicz, IGO (Zidentyfikowane Obiekty Geometryczne)

A-
A+

Jarosław Kozakiewicz

IGO (Identified Geometrical Objects), 2004, 2 rzeźby, drewno, 88 × 13,5 × 16 cm, 86 × 13,5 × 7 cm; rysunek, ołówek na papierze, 32,5 × 40 cm

Kolekcja II Galerii Arsenał w Białymstoku. Praca zakupiona przez Galerię Arsenał

Poszukiwania Jarosława Kozakiewicza, zarówno w zakresie rzeźby, jak i architektury, opierają się na humanistycznej koncepcji sztuki. Empatycznie pojęte związki człowieka z otoczeniem są zasadniczą determinantą jego prac. Punktem wyjścia licznych podejmujących te kwestie realizacji był projekt Pejzaże. Koncepcja humanistycznej teorii Układu Słonecznego (1998). Dziewięć planet Układu Słonecznego oraz hipotetyczną planetę X artysta przedstawił jako odlewy otworów ludzkiego ciała, które naniósł potem, w odpowiednich proporcjach, na mapę Europy. Kongruencja makro- i mikrokosmosu sprowadzona została więc do człowieka.
 
Prace Kozakiewicza odnoszą się do kosmologii oraz odkrytej już w starożytności analogii między strukturą wszechświata a proporcjami ludzkiego ciała. Matematycy i filozofowie antyku grecko-rzymskiego, a później renesansowi kontynuatorzy ich myśli mówili o zasadzie złotego podziału, boskiej proporcji rządzącej tak planami świątyń, jak i budową człowieka. Zależność tę najdobitniej wyraził Witruwiusz w koncepcji proporcji ciała ludzkiego – której najpopularniejszą wizualizacją jest rysunek człowieka witruwiańskiego Leonarda da Vinci – oraz w antropomorficznej wizji architektury. Ta ostatnia znalazła kontynuację w systemie proporcji Le Corbusiera.
 
Refleksje Kozakiewicza, których dobrą egzemplifikację stanowi praca IGO (Identified Geometrical Objects), wpisują się więc w długą tradycję poszukiwań, daleko odchodząc jednak od ich formalistycznego wymiaru. „Wpisane w człowieka” zarysy brył wyznaczone zostały przez połączenie linii wychodzących z dziewięciu otworów ciała związanych z funkcjami życiowymi: widzeniem, oddychaniem, odżywianiem, rozmnażaniem, wydalaniem. Każda z brył tworzy rdzeń organizmu, jego wewnętrzną zasadę. Dla artysty to nie proporcja jest więc istotna; wyrażone matematycznie relacje człowieka z otaczającą rzeczywistością są na drugim planie. W jego interpretacji geometria ma wymiar humanistyczny – abstrakcyjna forma skupia w sobie to, co jest warunkiem sine qua non życia.
 
Izabela Kopania

Katalog prac

Artyści