en
Menu
Strona główna - Galeria Arsenał

Daniel Rumiancew, Autoerotique

Daniel Rumiancew, Autoerotique

A-
A+

Daniel Rumiancew

Autoerotique, 2003, dwukanałowa instalacja wideo, 10 min 30 s

Kolekcja II Galerii Arsenał w Białymstoku. Praca zakupiona przez Podlaskie Towarzystwo Zachęty Sztuk Pięknych

Autoerotique Daniela Rumiancewa odnosi się do problemu tożsamości człowieka, a zwłaszcza jego płci kulturowej (gender), będącej tworem społecznym, a nie naturalną konsekwencją płci biologicznej. Judith Butler, badaczka tego zagadnienia, wskazuje, że gender konstruowana jest na drodze performatywności: nieustannego, prowadzącego do internalizacji, powtarzania zachowań, póz i gestów uznanych w danym społeczeństwie za właściwe mężczyznom lub kobietom. Butler twierdzi, że wytworem kultury jest także sex (płeć biologiczna), przywołując na poparcie swej tezy fakt, iż płciowa tożsamość człowieka nie zawsze odpowiada zewnętrznym cechom płciowym (np. w przypadku transwestytów).
 
Na dwóch jednoczesnych projekcjach zestawionych w narożniku sali, w rytm muzyki disco Rumiancew wykonuje groteskowy performance: zdejmuje ubranie kobiece i nakłada męski garnitur. Jego działania postrzegać można jako uwalnianie się od (rozbieranie) i akceptowanie (ubieranie) szeregu norm służących definiowaniu płci, których respektowania oczekuje się odpowiednio od kobiet i mężczyzn. Obecna w kulturze zależność między płcią a jej zewnętrznym wyznacznikiem została szczególnie uwydatniona poprzez dwie równoległe czynności: zdjęcie korali i zawiązanie krawata. W wideo nie odnajdziemy jednak powagi tekstów z zakresu gender studies. Karykaturalny jest zarówno Rumiancew-kobieta, jak i Rumiancew-mężczyzna – jego przerysowanym gestom towarzyszy tandetny strój i takaż muzyka. Mimo to artysta nie kompromituje ugruntowanego przekonania o społeczno-kulturowym uwarunkowaniu płci. W Autoerotique przez chwilę staje przed widzem nagi, pozbawiony ubioru. To ujęcie można uznać za kluczowy moment pracy.
 
Rumiancew kwestionuje determinowany oczekiwaniami społecznymi wizerunek mężczyzny. Bohater jego pracy na chwilę wyzwala się ze społecznego kodu, jego osobowość ucieka ścisłym definicjom. Płeć biologiczna przestaje być obciążona stereotypami, a nagość pozwala usytuować się w przestrzeni androginicznej – gdzie to, co kobiece, bez społecznej dezaprobaty może być właściwe także mężczyźnie.
 
Izabela Kopania

Katalog prac

Artyści