Noc Muzeów w Galerii Arsenał
| Miejsce: Galeria Arsenał, ul. A. Mickiewicza 2, Białystok i Galeria Arsenał elektrownia, ul. Elektryczna 13, Białystok | |
| Artyści: Bogna Burska | |
| Współpraca: Maria Żynel | |
Galeria Arsenał serdecznie zaprasza na wydarzenia organizowane w ramach Nocy Muzeów, 20 maja (sobota) w godzinach 18:00 - 24:00.
Galeria Arsenał elektrownia, ul. Elektryczna 13, Białystok (wejście od ul. Świętojańskiej), godz. 18:00
Czytanie performatywne sztuki "Gniazdo. Sztuka o tym, jak użyć rzeczy w sposób nieodpowiedni i potem ich jeszcze nie zmarnować" Bogny Burskiej
Obsada:
Artysta Stary i Wielki/ Ambasador/ Profesor - Marek Tyszkiewicz
Techniczny I/ Sponsor/ Pan na Włościach - Wojciech Schabowski
Dyrektorka - Magdalena Kiszko - Dojlidko
Artystka Feministka/Ministerka/Gospodyni - Maria Żynel
Artysta Krytyczny/Widz III /Korzeń - Błażej Piotrowski
Techniczny II/ Piotr/ Widz I - Patryk Ołdziejewski
Kurator/Lolek - Michał Karwowski
Młoda Artystka/Widz II/Zuzanna/Krytyczka - Natalia Sakowicz
UWAGA! Po czytaniu, Galeria Arsenał elektrownia zostanie zamknięta dla zwiedzających. Rekomendujemy przenosiny do Galerii Arsenał, ul. A. Mickiewicza 2!
Galeria Arsenał, ul. A. Mickiewicza 2, Białystok
Zwiedzanie wystaw, w godz. 18:00 - 24:00
Anna Panek "Grundlagen"
Zuza Golińska / Magdalena Łazarczyk "Niewidzialna ściana"
Warsztaty z Anną Panek, w godz. 20:00 - 23:00
Na warsztatach będzie można dowiedzieć się jak namalować obraz, nie używając farb oraz dlaczego obraz abstrakcyjny może być przejmujący? Dlaczego kolor jest taki ważny i inspirujący? Powstanie wspólny obraz bez ram i ograniczeń, na ile pozwoli nam przestrzeń i chęć eksperymentowania.
"Gniazdo. Sztuka o tym, jak użyć rzeczy w sposób nieodpowiedni i potem ich jeszcze nie zmarnować" jest tragikomedią dziejącą się w świecie sztuki współczesnej, wszystkie postacie są groteskowe, przerysowane, a język sztuki celowo częstochowski i kompromitujący zarówno świat o którym mówi, jak i swoją własną formę. Pretekstem fabularnym dla rozwinięcia artystycznej krytyki środowiska sztuki współczesnej jest absurdalna sytuacja wystawiania sztuki współczesnej bez prądu. Tekst tworzy karykaturalny obraz typów ludzkich, ról zawodowych i zachowań społecznych w zamkniętych środowiskach twórczych. Ironia, groteskowy język, wyraziści bohaterowie oraz absurd całej sytuacji mają ułatwić zobaczenie niebezpiecznego miejsca, w którym otwartość definicji i bogata wieloznaczność dyskursywnych pojęć pozwalają na porzucenie wszelkiej celowości działań, autorefleksji i uczciwości intelektualnej czy zawodowej.
Jest to też dramat postaci, które uwikłane we własne role, nie potrafią z nich wyjść bez względu na okoliczności. Przymus bycia zauważonym zmusza bohaterów do paradoksalnego pokazywania się w ciemnościach i paraliżuje jakikolwiek zdrowy odruch buntu czy choćby ucieczki. Jesteśmy w miejscu, w którym można zrobić cokolwiek bez żadnych zamierzeń, a następnie zalakierować to niezrozumiałym tekstem krytycznym. To opowieść o świecie, w którym całkowity brak punktów odniesienia sprawia, że nie ma znaczenia czy cesarz jest nagi czy odziany, bo po ciemku i tak tego nie widać. Gniazdo jest też po prostu krytycznie wykrzywionym portretem artystów, kuratorów, krytyków i innych zamieszanych w pole sztuki zawodów. Postacie wiodące to: Stary i Wielki Artysta, Młoda Artystka, Artystka Feministka, Artysta Krytyczny, Kurator, Dyrektorka, Techniczni, Gospodyni (salonu), Lolek (krytyk), Profesor (Akademii Sztuk Pięknych), Korzeń (artysta intelektualista).
Tekst został opublikowany przez pismo "Dialog. Miesięcznik Poświęcony Dramaturgii Współczesnej" w nr 9 z 2013 r. jako pierwszy polski dramat poświęcony środowisku sztuki współczesnej. Został też wydany w formie książki przez CSW Kronika w 2013 r. Spotkał się z dość żywym i pozytywnym oddźwiękiem w moim środowisku zawodowym i sprawił, że zaczęłam myśleć o tekście jako ważnym medium w obszarze intermediów, interdyscyplinarności. Uświadomiłam sobie, że tekst dramatyczny, to w istocie nic innego jak tylko przestrzenna forma tekstu […].
Źródło: http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/221627.html
Czytanie performatywne sztuki "Gniazdo. Sztuka o tym, jak użyć rzeczy w sposób nieodpowiedni i potem ich jeszcze nie zmarnować" Bogny Burskiej
Obsada:
Artysta Stary i Wielki/ Ambasador/ Profesor - Marek Tyszkiewicz
Techniczny I/ Sponsor/ Pan na Włościach - Wojciech Schabowski
Dyrektorka - Magdalena Kiszko - Dojlidko
Artystka Feministka/Ministerka/Gospodyni - Maria Żynel
Artysta Krytyczny/Widz III /Korzeń - Błażej Piotrowski
Techniczny II/ Piotr/ Widz I - Patryk Ołdziejewski
Kurator/Lolek - Michał Karwowski
Młoda Artystka/Widz II/Zuzanna/Krytyczka - Natalia Sakowicz
UWAGA! Po czytaniu, Galeria Arsenał elektrownia zostanie zamknięta dla zwiedzających. Rekomendujemy przenosiny do Galerii Arsenał, ul. A. Mickiewicza 2!
Galeria Arsenał, ul. A. Mickiewicza 2, Białystok
Zwiedzanie wystaw, w godz. 18:00 - 24:00
Anna Panek "Grundlagen"
Zuza Golińska / Magdalena Łazarczyk "Niewidzialna ściana"
Warsztaty z Anną Panek, w godz. 20:00 - 23:00
Na warsztatach będzie można dowiedzieć się jak namalować obraz, nie używając farb oraz dlaczego obraz abstrakcyjny może być przejmujący? Dlaczego kolor jest taki ważny i inspirujący? Powstanie wspólny obraz bez ram i ograniczeń, na ile pozwoli nam przestrzeń i chęć eksperymentowania.
"Gniazdo. Sztuka o tym, jak użyć rzeczy w sposób nieodpowiedni i potem ich jeszcze nie zmarnować" jest tragikomedią dziejącą się w świecie sztuki współczesnej, wszystkie postacie są groteskowe, przerysowane, a język sztuki celowo częstochowski i kompromitujący zarówno świat o którym mówi, jak i swoją własną formę. Pretekstem fabularnym dla rozwinięcia artystycznej krytyki środowiska sztuki współczesnej jest absurdalna sytuacja wystawiania sztuki współczesnej bez prądu. Tekst tworzy karykaturalny obraz typów ludzkich, ról zawodowych i zachowań społecznych w zamkniętych środowiskach twórczych. Ironia, groteskowy język, wyraziści bohaterowie oraz absurd całej sytuacji mają ułatwić zobaczenie niebezpiecznego miejsca, w którym otwartość definicji i bogata wieloznaczność dyskursywnych pojęć pozwalają na porzucenie wszelkiej celowości działań, autorefleksji i uczciwości intelektualnej czy zawodowej.
Jest to też dramat postaci, które uwikłane we własne role, nie potrafią z nich wyjść bez względu na okoliczności. Przymus bycia zauważonym zmusza bohaterów do paradoksalnego pokazywania się w ciemnościach i paraliżuje jakikolwiek zdrowy odruch buntu czy choćby ucieczki. Jesteśmy w miejscu, w którym można zrobić cokolwiek bez żadnych zamierzeń, a następnie zalakierować to niezrozumiałym tekstem krytycznym. To opowieść o świecie, w którym całkowity brak punktów odniesienia sprawia, że nie ma znaczenia czy cesarz jest nagi czy odziany, bo po ciemku i tak tego nie widać. Gniazdo jest też po prostu krytycznie wykrzywionym portretem artystów, kuratorów, krytyków i innych zamieszanych w pole sztuki zawodów. Postacie wiodące to: Stary i Wielki Artysta, Młoda Artystka, Artystka Feministka, Artysta Krytyczny, Kurator, Dyrektorka, Techniczni, Gospodyni (salonu), Lolek (krytyk), Profesor (Akademii Sztuk Pięknych), Korzeń (artysta intelektualista).
Tekst został opublikowany przez pismo "Dialog. Miesięcznik Poświęcony Dramaturgii Współczesnej" w nr 9 z 2013 r. jako pierwszy polski dramat poświęcony środowisku sztuki współczesnej. Został też wydany w formie książki przez CSW Kronika w 2013 r. Spotkał się z dość żywym i pozytywnym oddźwiękiem w moim środowisku zawodowym i sprawił, że zaczęłam myśleć o tekście jako ważnym medium w obszarze intermediów, interdyscyplinarności. Uświadomiłam sobie, że tekst dramatyczny, to w istocie nic innego jak tylko przestrzenna forma tekstu […].
Źródło: http://www.e-teatr.pl/pl/artykuly/221627.html
Bogna Burska
Bogna Burska (ur. 1974 w Warszawie) uzyskała dyplom (2001) z wyróżnieniem w Gościnnej Pracowni prof. Leona Tarasewicza na ASP w Warszawie. Doktor habilitowana, adiunkt w Katedrze Intermediów na Wydziale Rzeźby i Intermediów gdańskiej ASP. Współzałożycielka Warszawskieg o Aktywu Artystów (WAA). Mieszka i pracuje w Warszawie i Gdańsku.
Jej pierwsze, malarskie realizacje malowane były palcami na płótnie, ścianie i szkle. Tworzą kompozycje przypominające zakrzepłe smugi krwi. Burska aranżuje również wnętrza poprzez drobne, niepokojące interwencje (Arachne, 2003). Komponowała mozaikowe układy kolorowych fotografii, w których zestawia uszkodzone fragmenty ciała z kwiatami (Życie jest piękne, Algorytm 2002). W pracach wideo wykorzystuje sekwencje z popularnych filmów oraz telewizyjnych relacji, wchodząc w polemikę z kanonami estetyki i przyzwyczajeniami zakorzenionymi w wizualnej warstwie kultury. Seria filmów found footage gra z przemieszczającymi się zwierciadłami (2006-2008) i inne prace w tej technice (Tysiąc śmierci 2010/2011, Bitwa pod Grunwaldem 2011) ukazują mechanizmy powstawania i obrazowania współczesnych narracji kulturowych. Autorka pierwszego polskiego tekstu dramatycznego o środowisku zajmującym się sztuką współczesną Gniazdo. Sztuka o tym jak użyć rzeczy w sposób nieodpowiedni i potem ich jeszcze nie zmarnować (“Dialog” 2013.9) i innych tekstów dramatycznych. Wystawia w kraju i za granicą.
Fot. Michał Szlaga
